آرشیف

دوستان بسیار دیرنه و عزیزم را خیلی سالها میشود ندیده ام و اطلاع دارم که شکر خد او ند پاک جور تیار هستند و خاطرات بسیار خوبی از یکدیگر داریم خصوصا خاطرات بیست و یکسال پیش از امروز و خواستم بپاس خاطرات گذشته شعری کوچکی را عنوانی دوستان گرامی ام محترم دوکتور محمد عمر(لعلزاد) و محترم دوکتور زلمی (نورزی غوری) نقدیم کنم.
شنیده ام که دیشب در چهل ابدال غو غابود .
قاصد بیا نامه از من بگیر و برو کجا؟ غور –با خدمت آن دو داکترشرین سخن و سخن شنو –از حاجی اسمعیل سیا ه باکمی تغیر بگو؟ چه بگو یم سلام.

بچشما ن خما ر آلوده ات ای مه (ماه)گرفتارم
رخت بنما تما شا کن عجا ئب نا مه ئی دار م
فدا سازم دل و جان را تو میخوان نامه ئی من را
یگان حرفی زهر مصرع بگیری مد عا دارم

این شعر کو چک از کد ام یک از شعر ا ی وطن عز یز ما (غورمیباشد)
 
چها ر جو ا ب دارد
الف: محمد نسیم پر وانه
ب: ار با ب محمد زر بید
ج: ار باب محمد استو ن
د: محمد عا ر ف ملکز اد ه
 
به امید صحت و جا نجوری دوستا ن
محمد عارف ملکزاده