بـیــا ایـنـجــــا نـوای انـقلاب اسـت
مـکــان نـا خـــدای انـقـلاب اســت

بـیــا بــا هــم بـبـنـدیـم عـهد راسخ
گــر اهـدافــت بـرای انـقـلاب است

اگــر خــواهـی تـوهـم آزاد زیستن
رهـایـی در فـضـای انـقـلاب اسـت

سـعــادت را بـجـوی از راه اُخـوت
اُخُــوَّت در قـبــای انـقـــلاب اســت

تــوهـم بـا مـا بـپـیـوند ای خردورز
خــرد زیـب ســرای انـقــلاب اسـت

نـمـودم  بر شمایان عرض احـوال

شـمــارا هـم هـوای انـقــلاب است

بـه جـمـشـیـد رحـیمـی هرچه گویند
سـرا پـایـش فــدای انـقــــلاب است

12 /ثور / 1391 لیلیه دانشگاه هرات
جمشید رحیمی
دانشجوی سال سوم دانشکده حقوق وعلوم سیاسی

 

به استقبال از این شعر، مولانا عبدالکبیر فرخاری چنین میسراید: