آرشیف

انتخابات پروسه حایز اهمیت است. در این پروسه اراده مردم در نظر گرفته شده و دموکراسی به خوبی تمثیل می شود. در اینجا افراد با اهداف گوناگون‌ وارد کارزارِ انتخابات می شوند و از شعار های همدیگر بخاطر جلبِ توجه رای دهندگان‌ الگو برداری می کنند تا بُرد را رقم زنند. بُرد بیشتر از آنِ کسانی است که تحلیل درست از وضعیت و طرزِ برخورد با مردم را دارد. 
انتخابات در بین ملت غور هم‌ از مزایا تُهی نیست. روندِ تبلیغات بخاطر جذب رای دهندگان به شدت جریان دارد. نامزدان از طریق های مختلف می کوشند تا توجه نامزدان را بخود جلب نمایند و پیروزی را از آن خود کنند.
گروهی از کاندیدان، تبلیغات فضای مجازی را عامل بُرد در انتخابات می دانند و با مشخص نمودن گروه معدود با تبلیغات می پردازند. آنها با نشر و پخش شعار ها و عکس های کاندیدان به جمع و‌ جوش این بازار می افزایند تا توجه مردم عوام‌ جلب گردد.
گروهی دیگر از نامزدان ترتیب، تنظیم و هماهنگی کاروان های منسجم را وسیله جلب توجه دیگران می دانند. آنها بصورت نمایان، رسم‌ گذشت از موتر ها نشان داده و نویدِ بُرد آینده نامزد دلخواه شان را جشن گرفته و به رُخ مردم می کشانند و از حرکت شان استقبال می کنند.
جمعی دیگری از کاندیدان با وعده های چرب، رای دهندگان را مصروف می سازند. ایشان با سر دادن وعده های اعمار پُل و پلچک، مکتب، کلینیک و مسجد…! مردم را مصروف برنامه های خویش می سازند و از همان طریق برای برنده شدن در انتخابات رای اخذ می کنند.
اغلب از پول و سرمایه خویش استفاده نموده و با مهمانی ها و اهدای مواد نفتی مردم را سرگرم بازار انتخابات خویش می سازند. آنها صرف نظر از داشتن پلان های دراز مدت، به فکر برآوردن نیاز های عادی و زود گذرِ مراجعین شان می گردند تا حساب نقد به نقد تصفیه گردد.
اکثریت غریب به اتفاق کاندیدان از نام‌ و نشانه های رهبران اقوام‌ استفاده نموده و با نصب عکس ایشان در پس زمینه عکس های خود، توجه حامیان و‌ هم‌ فکران رهبران را بخود جلب می دارند. این‌ نوعه چانه زنی بیشتر از هر کشور در افغانستان رواج یافته است و از همین خاطر است که قهرمان سازی را راه انداخته ایم.
جمع کثیری از نامزدان خود را در دامن‌ِ شعار های دین و وطن پیچانده اند. آنها با دید از زندگی متدین شان می خواهند در قلب مردم‌ دیگر جای بگیرند و مردم را با سر دادن همان شعار ها آرام سازند. 
اما در ولایت غور یک‌ موردِ بزرگ تر از این ‌کار زار ها نیز جریان دارد. در اینجا نامزدان داوطلب در انتخابات به محض که توجه مردم را نسبت به خود کم‌ تأثیر می بینند، قضیه را به سوی قومیت کشانده و سمت و سوی تعصب آمیز می دهند. بد بختانه آمار این نوع مبارزات در زمان انتخابات بی اندازه است. برای اکثر مردم‌ مهم نیست که یک‌ کاندیدا باید دارای کدام ویژگی ها باشد بلکه‌ مهم‌ این است‌ که‌ تائید قوم‌ را داشته باشد، به سخن مردم گوش فرا دهد و به نفع همان قوم مشخص صدا بلند کند. 
این‌ تعصب کورکورانه مردم‌ را به چند دهه بد بختی سال های قبل می کشاند و از پیشرفت باز می دارد. افراد انتخاب شده اکثراً وابستگی به اربابان دارند و درک‌ِ درست از تحلیل وضعیت کنونی ندارند. حضور ایشان در کُرسی وکالت به معنی سکوت غور و یا خواب غفلت‌ است.
در اینجا به نقش جوانان توجه صورت نمی گیرد و زورمندان همگان‌ از روی کار آمدن جوانان در هراس اند و تا توان دارند به نفع نامزد قوماندان ها و زورگو ها تقلب راه اندازی نموده و نقش شان را بازر می سازند. این موارد بحران زاست و نقش انکشاف ولایت را به زمین می کشاند. پس، بخاطر گذار از این روند می بایست تا به جوانان موقع کار و فرصت استفاده از انرژی شان را داده، بستر رُشد، صدای عدالت و جنبش حق را حمایت کنیم.

با احترام 
گل رحمان فراز