آرشیف

مسعود با آرمان اش رفت. قبل از رفتن؛ راهی را ترسیم نمود تا رهروان اش بپیمایند. آزاد زیست. نه اندوخت. خیانت نکرد. نام نیک‌ بجا گذاشت و قهرمان شد.

مسعود در مسیر حرکت اش هیچ‌گاه اشتباه نکرد. راه را راست پیمود. با دشمنان اش دشمنی علنی کرد. با دوستانش وفادار ماند. تعقل در تصمیم‌گیری نظامی اش وجود داشت. همیشه می‌خواست از اسلام روایت آمیزش ملی و بین‌المللی ارائه کند.

پرداختن به مسائل چون‌ مراجعه به  آرای مردم از طریق انتخابات شفاف و عادلانه با نظارت جامعه جهانی، رعایت حقوق بشر و خصوصاً زن‌ها، حق یک‌سان تعلیم و‌ تربیه با حفظ تساوی جندر، درک درست از جغرافیای افغانستان،  حفظ روابطه دیپلماتیک با کشور‌های خارج، تعریف مشخص از طالب و پاکستان و پیش‌بینی حملات آینده شان، تامل با اقوام غیر تاجیک…! از جمله موارد است که وی را یک رهبر کاریزماتیک و هم‌چنان نظامی آراسته با دانش سیاسی می‌سازد.

غرور، همت، اراده و استواری قهرمان ملی از بلندی‌های هندوکش و اعماق پامیر شکل می‌گرفت. او‌ هم‌چون عقاب بر عمل‌کرد دشمنان نظاره داشت و هم‌چون صدف در قهر سرزمین خراسان می‌زیست.

 اما از میان رهروان؛ تنها مرحوم ملک‌زاده فقید توانست آرمانش را حفظ دارد. سایر نزدیکان در لذت پول، قدرت، دارایی، معامله و فساد غرق شدند و هرجا که خط مسعود بود، به معامله گرفتند. وکیل محمد ابراهیم ملک‌زاده از دوستان وفادار قهرمان ملی بود که لقب مسعود دوم بر وی داده شده است.

ملک‌زاده نیز با آرمان مقاومت و جهاد الی لحظه‌ی رحلت اش ادامه داد. او‌ همانند مسعود اول، به حرام دست نزد. رشوت نخورد. قدرت نگرفت و‌ معامله نکرد. زنده‌گی عادی و ابتدایی را با افتخار و بصورت شفاف سپری کرد.

چندین دور افتخار وکالت از مردم اش را داشت. موقف اش در قبال قضایا برگرفته از راه شهید صلح و‌ قهرمان ملی بود. حزب و قوم اش را بر کس نفروخت. طرف‌دار مظلوم و ‌دشمن ظالم بود و در نهایت رُک، مرد عمل با سنگر شکست ناپذیر.

مطمئینم ترس مقاومت ملک‌زاده در کوه‌پایه‌های غور تا هنوز در دل سران فعلی طالبان وجود دارد. از آن‌جا که نماینده‌گان طالبان قبل از گرفتن قدرت در نشست مسکو گفته بودند: «همه کس‌ها صلح کنند و همه مردم تسلیم شوند، داکتر ابراهیم را چه‌کار کنیم؟!» این پیام روایت تسلیم‌ناپذیری آقای ملک‌زاده به زور و زر را دارد که بدبختانه تسلیم‌کردن قدرت بدون جنگ حکومت جمهوریت به امارت، سایه‌های پنهان مرگ ملک‌زاده را روشن‌تر می‌کند.

حال که در آستانه سال‌روز جهاد مردم افغانستان قرار داریم. شرط انصاف نباشد تا از این دو قهرمان پرآوازه، نیک‌نام، مرد، ثابت و مهربان یاد نکنیم. هشت ثور زیب اش را از یاد غریبانه  اما افتخارانه زیستن این دو مرد می‌گیرد.

روح شان شاد، قبر‌ شان پر نور و دشمن شان کور باد.

بامهر

گل‌رحمان فراز