آرشیف

حق گرفتنیست نه خواستنی!!!
روی ملحوظِ که غور و غوریان با در نظر گرفته شدنِ بعضی از پیش شرط ها خصوصاً تعیین حدود و محدویت درجات در بین ولایات (از درجه اول شروع الی درجه سوم) دال گردیده است تا غوریان نسل سوخته و فراموش شدۀ این سر زمین باشند که حتی لازم دید تشکری و سپاسگزاری هفت خانِ حکومتِ جور آمد ملی را هم جلب نکرده اند چه رسد به اختصاص دادنِ یک سمت وزارت برای غور و معرفی یک غوری به سمتِ وزیر!
حال هم شاید بهانه های چون عدم کفایت وزارت ها در اختصاص دهی شان برای هر ولایت باشد. این دلیل برای کلیه مان در صورتِ قانع کننده خواهد بود که ولایتِ همچو غزنی با ولسوالی نامدار اش (جاغوری) که مهیا کننده کلیۀ پروسه برابر بودن استخدام، رمز شکن کلیۀ محدودیت ها و بر آورده کنندگان شرایط واجد الشرایطی با تحصیلات عالی و درجات کدری اند بتواند حتی از ولایات درجه اول نیز پیشی بگیرند و عمل طبق آن پروسه قناعتِ کلیه افراد افغانستان نشین را حاصل خواهد کرد که بد بختانه چنان نیست و طوری است که بخاطر مدیون بودن کارکردِ متنفذین زورگوی و قدرت طلب دورۀ مبارزات انتخاباتی (که غور در داشتن همچو افراد عاجز بوده است)، کابینه آماج همان اشخاص قرار گرفته است و پرتگاهی برای دفع آن عملات برای هفت خان وجود ندارد.
اما حد اقل اختصاص دهی سمت یک معینیت، جا دهی و استخدام غوری ها به سفارت های افغانستان مقیم کشور های دوستِ خارجی و اختصاص دهی رهبری مقام های اصلی ولایت غور چون رهبری مقام ولایت، قوماندانی امنیه، ریاست امنیت ملی….وغیره! توسط غوریان برای غوریان حقِ مسلم ماست و این حق را هیچکس از ما گرفته نمی تواند و آقایون هفت خان باید بدانند که ما در این امر مصمم هستیم و در برابر استخدام های جفا کارانۀ شان درنگ نخواهیم کرد.

با حرمت
گل رحمان فراز