آرشیف

دولتمردان فعلی با خود می اندیشند که نسل بعدی کابینه و مجلس، فرزندان خود ایشان هستند که به حمدالله تحصیل کرده و آموزش دیده اند، پس نگرانی درباره آینده افغانستان و نبود متخصص وجود ندارد.
نظر به گزارش تحلیلی یک شبکه اطلاع رسانی افغانستان کشور ما یکی از کشورهای جوانی است که ٤٥% جمعیت آن را طبق سرشماری مرکزی جوانان تشکیل میدهد. اما اگر وضعیت جوانان افغانستان را با دیگر کشورها بسنجیم به این موضوع می ر‌سیم که نسل جوان افغانستان یک نسل فراموش شده است که دامنگیر صدها مشکل اجتماعی می باشد. 
نسل جوان افغانستان در جریان بحران‌های اقتصادی و اجتماعی، آسیب جسمی و روحی قابل توجهی را متحمل شده‌اند و در فضای آلوده‌ی جنگ و خشونت، ابتدایی‌ترین سالهای زندگی و به ویژه سال های جوانی خود را سپری و تجربه کرده‌اند. ٨٠% این طبقه از نعمت سوادی محروم بوده اند که باید از طرف دولت به شکل رایگان ارایه می شد. 
درست است که جوانان نسبت به زمان طالبان، به آزادی " نسبی" دست یافته‌ اند ولی آزادی به تنهایی کاری را از پیش نمی برد، بلکه جوانان را به راه نادرست سوق میدهد. یعنی در کنار این آزادی‌ها ایجاد راهکار و پالیسی دولت نیز نیاز است که متاسفانه با حذف وزارت جوانان در دور اول ریاست جمهوری جناب کرزی، امید برنامه ریزی برای این نسل هم از بین رفت. 
طی این چند سال نیز وزارت فرهنگ هیچ برنامه‌ جدی برای رشد اذهان جوانان ندارد و حتی کسی حاضر به تشریح کارکرد این وزارتخانه که قرار بود برای جوانان برنامه ریزی نماید، نیست. نقش رسانه‌ها هم در رشد اذهان جوانان ضعیف و کمرنگ است. در رادیو و تلویزیون برنامه‌ های مشخصی برای تربیت و رشد جوانان دیده نمی شود. هر قدر کانال تلویزیونی زیادتر میشود جوانان به طرف موسیقی و آن هم "موسیقی هندی" رو می‌آورند. بیشتر برنامه‌های رادیویی هم فقط آهنگهای سفارشی را جزء پلان کاری خود ساخته‌ اند. که این روند باعث شده برخی از جوانان خواننده شوند ولی هیچ کدام به طور تخصصی نمی خوانند و با فن‌ها و مهارتهای موسیقی آشنایی ندارند. 
جوانانی هم که از کشورهای خارجی بازگشته‌ اند با بیکاری محض مواجه می شوند که حضور انبوه جوانان هنگام صبح در میدانها نمونه بارز این ادعاست. این جوانان یا به عنوان عصیان اجتماعی به گروههای طرفدار خشونت می پیوندند و یا دچار سرخوردگی از کشورشان شده و دوباره مهاجر می شوند. مشکلات جوانان تحصیل کرده نیز کم نیست. هر ساله به تعداد جوانان کانکور زده اضافه می شود. حتی فارغ التحصیلان دانشگاه ها نیز امیدی به آینده‌ خود در زمینه‌ کاریابی ندارند. جوانان افغانستان به ورزش نیز علاقمند هستند حتی دختران هم در بخش‌های مختلف ورزش حضور فعال دارند. لیکن کمبود امکانات ورزشی چه از لحاظ مکان و وسایل آنها را نیز رنج می دهد. امروزه در رسانه هاي چاپي و الكترونیکي در مورد نقش جوانان و مشكلات آنها بحث و گفتگوهاي زيادی صورت مي گيرد، ولي هيچ اقدامی در رفع این مشكلات انجام نمی شود. متاسفانه این بی خیالی مقامات و دولتمردان افغانستان نسبت به قشر جوان جامعه در حالی است که آینده سازان کشور همین جوانان هستند. اگر جوانان ظرفیت مدیریت و رهبری پیدا نمایند، اگر از هم اکنون مسوولیت پذیر و متخصص بار آیند و برای تعلیم و تربیت آنها از نظام خانواده برنامه ریزی شود، آنگاه این امید وجود دارد که نسل آینده افغانستان یک نسل موفق و سربلند باشد. البته متاسفانه بي مسووليتي و غلط انديشی كهن سالان و بزرگان قومی و دولتی باعث شده تا هيچ گاه متوجه اين نكته نگردند و مشكلات جوانان اين مرز و بوم همچنان به وقت خود باقی بماند. در پایان این مطلب با در نظر داشت وضع كنوني افغانستان مشكلات جوانان کشور را اینگونه تقسيم بندي می کنیم تا اگر دلسوزی در دولت آینده و مجلس پیدا شد و خواهان رسیدگی به آنها بود، با دیدی بازتر به این امر بنگرد: 
بیسوادی و عدم دسترسی به مراکز تعلیمی و فرهنگی نبود اندیشه و ایدئولوژی هدفمند در میان جوانانی که از همه طرف مورد تهاجم فکری و اندیشه قرار دارند .
عدم توجه به اعمال اخلاقی جوانان بخصوص قشر تحصیل کرده کشور 
نبود میکانیزم و راهکاری مشخص در رهبری جوانان 
تشویش روحی و ناامیدی نسبت به آینده 
مشكلات خانوادگی و نداشتن آرامش فکری و روحی در بنیان خانواده 
به هر حال امیدواریم یک دهم از مصارف آن کانفرانس ها و نشستهایی که بیهوده برای بازگردن طالبان پاکستانی و شبه نظامیان آمریکایی به آغوش وطن، برگزار می شود را مسوولین محترم به جوانان هم اختصاص دهند. نمایندگان مجلس قبل از اینکه به خواب زمستانی فرو روند لااقل چند جلسه ای را به بهبود وضعیت تحصیل، کار و آینده جوانان کشور بپردازند. 
هر چند این گمان وجود دارد که دولتمردان فعلی با خود می اندیشند که نسل بعدی کابینه و مجلس، فرزندان خود ایشان هستند که به حمدالله تحصیل کرده و آموزش دیده اند، پس نگرانی درباره آینده افغانستان و نبود متخصص وجود ندارد. پس ضرورت ندارد که مشکلات دیگر جوانان کشور را بخشی از دل مشغولی های خود به حساب آورند!

"فـراز"