آرشیف

(1)
چه بي مجــامله باران، چه پاك و آسان بود
چــــــه بـي بهـــانـه و آزاده و سخنــدان بود
 
صـداي پـاش چــــو رشد شكــوفه بر قـالي
به جوش جوهر و عطر و بساط پنهان بود
 
چو چـار بيتي دل، روشن و روان و گـرم
چو رستگاري ماهـي در آب، عـريان بود
 
به قاب پنجـره ها بسـت صيحـه ي سنتور
به ناي حنــجره هـا وحي ريز الحــان بود
 
چو عشقه بر سر و پاي شمـال عاشق شد
چو مسـتزاد به روي غـــزل پريشـان بود
 
معلقـات عجب خـــــواند رود مجنون بيـد
بنـا و نـاوه چه فـــــواره ي ني انبــان بود
 
شب گـــــذشته، گل زخمهـاي اين كوچـه
به دستهـــــــا و دل باز بـاغ حيـــران بود
 
ز بغض روزنه ديـدم، تمـام مغرب گشت
به شرق پنجره ماندم، فقـــط خراسان بود
 
پـرنـدي رشت درين داغـگاه، بـاران باز
كه تار و پود بديعش ز حله ي جان بود*
 
(2)
چقدر شرشر و شرشر به شهر، محشر ريخت
چقــدر طـبلـه ي  بـــرق و ربـاب تنــدر ريخت
 
كمــانچـه، خــورد به سيتـــار ابـرهــا از رعـد
به جلـآگه زار غـزل كبك و سار و كفتر ريخت
 
ز ابر تا به زميـن، جـــــوش باد و نيـزار است
كـدام شمـــــس چنيــن طـرح شورپرور ريخت
 
ز نهـــر هـــاي حــــــــواس تـو آبگيــــر شهـد
بـه رودخـانه ي بـازار و نـاي معبـــــر ريخت
 
چقــدر پـر پـر و پـرپـر پـــرنـده و مـــــــاهي
ز شبـه قــاره ي قوهـا به شط كشـــور ريخت
 
خروش «گنگ» در آتشــــفشـان بلخ آميخت
گـداز لحن خــــــرابات، بحــر گوهـر ريخت
 
چه موج، موج، علــم بست سـرو سـرآهنگ
چه بركه، بركه ترنم به شـست لنـگر ريخت
 
به تك نـوازي چـــــكه، درختهــا «سُر» شد
به جمع خـواني ناوه، پـرنــــده ها پر ريخت
 
ربــود پـرچـــم چنــگيـــز غصـه را توفــان
و سنگ و نيزه شد و بر هجوم بربر ريخت
 
سـواد شهـــرك يخــــــچـــالبنـد فهممـــم را
در آبهــاي فـرامـرز، ايـن قلنــــــدر ريخت
 
يگانه ـ صوفيه 2005

ـــــ
* بر اساس «با كاروان حله برفتم ز سيستان….» استاد فرخي سيستاني