آرشیف

بصورت کل، وقتیکه چپن بر شانه می اندازیم و لنگی بر سر می پیچیم برای این است که یا به رواج های گذشته احترام می نهیم و یا اینکه خود را از دیگران نسبتاً متفاوت جلوه می دهیم. ارباب شدن آرزوی نسل است که اعتیاد به مدون شدن اربابان و رسوم اربابی اند. در سابق مردم در دهکده ها چیز فهمی را پیدا می نمودند و به دستور وی مطیع بودند که حتی اجازه زندگی کردن به روش دلخواه خویش را نداشتند، همه امورات تصمیم گیری را به عهده ارباب و ارباب زادگان می گذاشتند، آنها حتی در عادی ترین و داخلی ترین امورات زندگی شان به مشورت خانواده ارباب عمل می نمودند که حتی اطاعت از امر ارباب افتخار بوده است.
در دهکده ما قصه می کنند که یک شخص به علت نا رضایتی که از خانواده خویش داشته است، قصد فرار از خانه به کشور ایران را می گیرد اما زمانیکه از خانه دور می شود و بخود می نگرد اینکه نمی تواند عازم ایران گردد، در همان حالت به نزد ارباب دهکده می رود و از وی می خواهد تا او را الی خانه و خانواده اش بدرقه نموده و در عوض این بدرقه اش یک گاو (پاداش قدوم مبارک اش) بدست آورد که این نشانه ارج گذاشتن به ارباب بود. 
مردم دهکده به منظور پیشی گرفتن نزد ارباب نسبت به مردم دیگر دهکده، برایش ایثار و فدا کاری های بی شماری را روا می داشتند، آنها زینتی ترین و با ارزش ترین لباس ها را بخاطر بدست آوردن رضایت خاطر اربابان برای ارباب و ارباب زادگان بصورت تحفه اهدا نموده و تحویل می کردند. 
هرچند، اربابان دهکده ها از مردم همان دیار حراست و پاسداری می نمودند و نمی گذاشتند منافع ایشان توسط دولت های وقت پایمال گردد ولی نقص و ضرر شان به کرات بیشتر و اضافه تر فایده و سود شان بود. مردم که تحت پرچم اربابان زندگی می کنند در هر حالت روش امر و نهی را بالای مردم پیاده می نمودند و مردم را نمی گذاشتند تا آنچه که می خواهند و میل شان است زندگی کنند و تنها بخاطر نفس خود شان زحمت ها متقبل شوند.
حال هم اینکه چپن بر سر شانه ها گذاشته ام، مدلل ارج گذاری و زنده سازی رسم اربابیت نیست بلکه محکوم نموده و گوشزد کردن این رسم است که حتی تا حال توسط بعضی ها تمثیل می شود. مورد قابل مکث در این رابطه این است که بدبختانه در این اواخر گل های که به تقدیر و تمجید از افراد برای شان اهدا می گردید، جایگاه شان را به چپن ها واگذار کرده اند و این رسم روز به روز اهمیت مثبت را بخود می گیرد تا محکوم سازی و منفی گرایی عملکرد زشت اربابان خودکامه و تک گرا.

با مهر
گل رحمان فراز