آرشیف

2016-8-18

دکتور محمد انور غوری

اختلاف سران وحدت ملی
در انتخابات دو سال قبل ، دوتیم عمده با همدیگر بیشترین کنایه ، کتره و بد ورد را گفتند ، بیشترین رای آوردند و بیشرین تقلب را داشتند. ازبعضی طرفداران کله داغ هر کدام آنها نیز ، از هرکله صدایی : یکی گفت « مره پدری کسی از ولایت دور کرده نمیتواند» و آن دیگری می گفت ما با «دوستم» اتحاد کردیم که انتخابات را ببریم آنگاه تقسیم : « پشک مجلسی پدر از او و اسپ بد معاش بابا از ما». بعد از انتخابات در سایۀ تقلب های دو تیم قهرمان ، بحران خطرناکی اوج گرفت که جهان حیران ماند. آنگاه میانجی روز گار دست به کار شد و از هردو تیم دو گانگی های بهم چسپیده ساخت، که باید سمنک واری می چسپیدند اما شاید سرگین خرس واری می پاشیدند(نیروهای طبیعی جذب و دفع)، چارۀ دیگری نبود.  شرایط لازم و کافی تعهد ، یکی قانون معاهده و دومی ضمانت اجرایش است. اما قانون تعهد ، گویا و ضع شد لیکن داور(رفری) وجود نداشت که با «فول »هریک ، فوراً کارت سرخ یا زرد نشان می داد و ناقض عهد را بجایش می نشاند که نشد یا امکان نداشت.
هی میدان و طی میدان ، روزگار کشور به اینجا کشید: در سرتاسر مملکت جنگ خانمان سوز جریان دارد ، از همه جا بوی خون می آید، در خانه خانۀ مردم ماتم است و کارد به استخوان ملت رسیده ، اما بر سری همین استخوان« جنگ سران ما» . بلی هموطن عزیز! ما مردم بسیار دلیر، با غیرت ، بی نظیر، با انصاف و باطور هستیم ، همه بی تعصب، همه عادل ، همه معصوم ، همه پاکیزه ، همه با بصیرت ، همه عاقل ، همه حقجو و همه متحد .
بیا که بخش کنیم مال پدر را *** چلیم و سرچلیم پالان خر را