آرشیف

هر اثری مشتاقِ مخاطب است و اندیشه و عاطفة هر نویسنده یی محتاج همنفسی و همسخنی با دیگران. در چاپِ «مکتبِ آخند»، شادمانی من تنها به نشرِ این اثر (که بسیار دلبسته اش نیز هستم) محدود نمی گردد؛ بلکه، ابتکارِ فرهنگیانِ جوان و اقدامِ تشویق آمیز مسئولانِ معارف غور، افزون تر از همه، مایة مسرت و سرفرازیم گردیده است.
از ماه ها پیش، می دانستم که جناب ساقی چنین اراده یی دارد؛ بعداً هم فهمیدم که هزینة چاپ را احتمالاً معارف غور به عهده خواهد گرفت. البته، از آن به بعد، اطلاع دیگری نرسید تا اینکه امروز در «جام غور» چشمم به خبرِ چاپ «مکتب آخند» باز شد. با مرورِ این خبرِ کوتاه، هیجان و بهجتِ عظیمی مرا فراگرفت. خیال می کنم با این جملاتِ کوتاه، آغازِ رفتارِ جدیدِ فرهنگی در شهر ما، اعلام می شود.
امروز که همه شیفتة سهولتهای انتشاراتی و سرگرم برنامه های انفرادی هستیم، جوانانی در غور پا به  عرصه گذاشته اند که فراتر از تولیدات هنری خویش می اندیشند؛ گوشه های مختلفی از نیاز های روانی جامعه را شناسایی می کنند و هماهنگ با آن به پخشِ متاعِ دیگران نیز همت می گمارند.
صمیمانه به نجابت و شجاعتِ این جوان غبطه می خورم. شخصاً به یاد ندارم که کسی از اهلِ قلم و هنر غور، چنین رفتاری در برابر معاصرانش از خود بروز داده باشد.
بی تردید این ابتکار، صرفنظر از وجودِ امکانات فناوری جدید، فقط ناشی از وسعتِ دیدگاه و بزرگمنشی فرهنگیان جوان است که می تواند سرمشقی در رواداری و بلند نگری برای همة ما در قلمرو اخلاق و فرهنگ باشد.
 
بهر حال، شرمندة مهربانان و همدیاران، بویژه استادان، ساقی و هدفمند، و معارف غور هستم و با ابراز امتنان قبلی از آنان، یقین دارم که هر همشهری و هموطنی که نگاهی به «مکتب آخند» اندازد، به روستا، محل، مکتب و معلمِ خویش آشناتر و مانوس‌تر خواهد گردید و هدفِ اصلی نویسنده و ناشران گرانقدر نیز همین است و بس.
 
با عرض حرمت
غلام حیدر یگانه
صوفیه
حوت 1389