آرشیف

حافظ  از  باد  خزان در چمن دهر  مرنج

حافظ
 

سید حسین مرتضوی قبل از اینکه سمت دولتی را کسب کند و منبع دفاع از کارکرد حکومت وحدت ملی قرار گیرد، انسان شریف، آدم حق طلب، مرد مبارز و نسبتاً جوان فرا اندیش بود اما حالا همه چیز به روال مطلوب و روش مقصود به پیش نمی رود و نمی توان دید وسیع نگر مان را از شخصیت مرتضوی قبل از انتخابات و مرتضوی بعد از انتخابات تغییر داد چنانچه او انجام داده است.

انسان های مبارزه هیچگاه پیکار تأسیس شده ی شان را قربانی منفعت طلبی به نفع خودشان نمی کنند ولو اینکه در برابر این موضع گیری بزرگترین صدمه به ایشان وارد گردد و حتی حاضرند بخاطر راه مبارزه شان الی تأمین عدالت و یا قبل از تأمین آن قربانی بدهند، خون بریزند و ایثارگری داشته باشند تا حداقل وجدان شان را آسوده ببینند و در نزد خود شرمندگي احساس نکنند. 

عده ی سخت زیر بار منفعت طلبی فرو رفته اند و هیچگاه تا بر آمدن کام شان از طلب دست بر نمی دارند. کنترول نفس برای انسان عزت و روحیه اعتماد به نفس می بخشد، اعتماد به نفس بودن یعنی اینکه در گفتن سخن ثابت، در اجرای عهد وفادار، در گذاشتن گام ها استوار و مستحکم باشیم تا خدای نا خواسته اندک ترین بی توجهی موجب پیدایش بزرگترین خلاء در محیط کاری و محیط اجتماعی نگردد که در آن زندگی می کنیم. 

مرتضوی بدون اینکه عذاب وجدان بکشد و گهگاهی سخنان اولیه اش را بیاد بیاورد، بی شرمانه به چشم ها می در آید، به صفحات ظاهر می شود و به نزد همگان حضور به هم می رساند تا از کم کاری های حکومت به نحوی دفاع کرده، بر سر همان کم کاری ها خاک بریزد و همانطور برای خود افتخار اخذ مقام ارشد و بالاتر، اعتبار رضایت بخش، شخصیت شهره و مأمور متعهد، انسان پاک نفس و کارمند  مطمئن بسازد.

او باید بداند که مخاطبان اصلی در اکثریت مواقع مردم عوام اند و وظایف دولتی هیچگاه افتخار نه بلکه یک مسئولیت است که باید مدیرانه، صادقانه و بی طرفانه به پیش برده شوند تا در آینده که از این وظایف و مسئولیت ها رهایی می یابیم، بتوانیم حضور سبز و گلرنگ را در بین جامعه حقیقت پذیر و خوش پسند داشته باشیم نه اینکه مایه نفرت و تنفر قرار گیریم.

شاید مرتضوی تا حال به این فکر باشد گویا او کاری که انجام می دهد صد فی صد به فایده اش خواهد چرخید ولی نه او از زمانیکه مسئولیت حنجره عدالت خواهی بودن نیازمندان را رها نموده است و صدایش در قبضه حکومت وحدت ملی قرار گرفته، خیلی موارد را نادیده گرفته است که زیادتر کم کاری حکومت را زیر سؤال می برد ولی مرتضوی با استدلال قوی و منطقی به رد آن می پردازد که روزی این مصیبت به یادش آورده خواهد شد.

آن وقت است که در آسمان شکوهمند وی ستاره ی ندرخشد و سراسر این افتخار، تلاش و تحصیل اش را زیر پا نماید و نسل جوان را (در مقابل عملکرد غیر منصفانه اعضای کلیدی حکومت وحدت ملی و بخصوص صدا های حکومت) کینه توز تر، خشن تر، منتقد تر و متعصب تر ببار آورد. 
 

با مهر 

گل رحمان فراز