آرشیف

(4)

گفتی علما از سر و پا می لنگند
غولان سیاست همه جا می لنگند
اینها همه لنگند؛ ولی در این ملک
جنگ ست؛ چرا که شعرا می لنگند

◙

کو یک سخن جان که به جان، درگیرد
یک شعر که در نظم جهان درگیرد
یک بیت مسلم که چو برق از سویی
در جنگل ذهن همگان درگیرد

◙

ای شعر، شعور شاذِ بیداری شو!
طوفان کن و در مخاطره، جاری شو!
از محتسبان نقد، بگذر، پیش آ
ای آلتِ عمرِ آدم، ابزاری شو!

◙

حیف از هنری که جنگ را برتابد
بی شرمی و جهل و بنگ را برتابد
بر سفر ه بغیر زخم نتوان خوردن
هر جا که قلم، تفنگ را برتابد

◙

نقـاش، ابرطـرح دگرتر سر کن
در جوهر داغ جان، قلم را ترکن
زشتی و پلشتی شد مسلط، برخیز
ای محشر رنگ و جلوه، محشرتر کن
 

                    بریتانیا – سرطان 1394