X

آرشیف

لزوم انقسام غور در قالب دو ولایت
فوریه 1, 2015

دکتور محمد انور غوری

دنبال کردن نویسنده
 
 
سرزمین غور ساحۀ وسیع و صعب العبور سطوح مرتفع مرکزی کشور ما را تشکیل میدهد. اگر قطر این حوزه را خط واصل بین سمت شرقی آن (یکاولنگ و پنجاب) تا سمت غربی غور(مثلث ساغر، فرسی و بالابلوک) تصور کنیم ، طی طریق این مسیر ، در صورتیکه سرک معیاری میداشت، توسط موتر بیشتر از چهار شبانه روز را در بر میگیرد. مسافه بین شمال تا جنوب ، از انتهای فاریاب (قلعۀ تاریخی بندار و لولاش) تا شمال باغران هلمند(بند انقرچاق) نیز فاصلۀ کمی نیست. طغیان انرژی آبی غور را ، رود خانه های  هریرود، فراه رود ، مروالرود(مرغاب) ، خاشرود و معاونین رود هلمند مسجل مینمایند که همۀ آنها از همین ولایت سرچشمه میگیرند . کوه های سربلند ، دره های عمیق ، چراگاهان وسیع غور سالانه بیشترین رمه داران کوچی را از همه سمتها بخود جذب میکند ، بازارهای موسمی گوسفند در آبل(دولینه) و فیروزکوه(چغچران) طی صد سال گذشته ، معروف بوده اند . آثار تاریخی نامکشوف ، ذخایر معدنی فراوموش شده ، پیداوار محیطی و همت بلند نسل جوان  ، پوتنسیل اقتصادی – فرهنگی آن را میسازد. طی سالیان متمادی ساحاتی از غور آنقدر از مراکز دولتی دور مانده اند که نمیتوان فهمید این مناطق مربوط کجا هستند ، مثلاً  درۀ خوود ، بند انقرچاق ، تلمستان ، قورغن در پسابند ، برزره و کولدوم در تیوره ، ساحات غربی فاسک ساغر ، مناطق غربی تگاوشان تولک ، جنوب ولسوالی جَوَن در شمال و مناطق مرغاب ، قسمتهای از لال و کرمان در مشرق، همیشه با مراکز حکومات محلی دسترسی نداشتند. تشکیل اداری دولتی با مساحت  ، نفوس  ،  مشکلات  ، امکانات طبیعی  و همه امور آن، تناسب  منطقی و منصفانه ندارد. هم اکنون بیشترین ساحۀ غور از کنترول دولت خارج است، .مسیر شوم قاچاق تریاک بین شمال و جنوب و صدور تروریزم از جنوب به شمال از غور میگذرد و این حوزه را که حیثیت قلب کشور را دارد، بسیار آسیب پذیر میسازد. با تاکید و تاءسف باید گفت که امکانات و تشکیل دولتی غور با تشکیلات سایر ولایات به هیچ وجه مقایسه شده نمیتواند، در حالیکه نظر به همه معیار های منطقی، غور چند برابر بعضی ولایات کشور ما است اما حجم تشکیل دولتی غور با آنها نسبت معکوس دارد..
بنا بر آنچه گفته آمدیم ، زمان ایجاب میکند و عقل سلیم حکم مینماید تا در محدوده جغرافیۀ امروزی غور ، تشکیل دو ولایت و اضافه شدن چند ولسوالی جدید، مطرح و تطبیق گردد ، آین خواست آحاد مردم غور و ولایات همجوار آن است.
البته هر هموطن ما منجمله غوری ها حق دارند درین مورد نظراتی داشته باشند و شاید هم عدۀ با سلوک عامیانه بگویند« غور نباید تجزیه گردد» ، « تفکر انقسام ، به تاریخ غور خیانت است» و دلایلی از این قبیل. در جواب عرض میشود که هرگز نه ، برادر عزیز! ایجاد دو ولایت امکانات بیشتری برای همه مردم فراهم میسازد ، نیروی دولتی قویتر میشود ، به امنیت تمام ساحات  بهتررسیدگی  میگردد و مردم به دولت دسترسی مفیدتری پیدا میکنند ، اما نه ساحۀ جغرافیایی ، نه افتخارات تاریخی و نه مشترکات فرهنگی  هیچ کدام آسیب نمی بینند ، هیچ سرچشمه ای ، هیچ رود خانه ای ، هیچ معدنی ، هیچ امتیازی و هیچ پیوندی به هدر نمی رود ، صفحات تاریخ عوض نمیشوند ، چنانچه زیارت مستورۀ غوری و قلعۀ تاریخی خیسار فعلاً در ولسوالی پرچمن فراه  قرار دارند و یا باغ ارم غوریها(باغران) در هلمند واقع است و صدها مثال از این گونه، مگر صفحات زرین تاریخ همان است که بوده.
در مورد نام گذاری ولایت جدید، موقعیت و مرکز آن ، مردم  ، نخبه گان  ، جوانان  و ارگان های حکومتی  در آینده نظریاتی  منصفانه مطرح خواهند کرد . راه صواب آنست که ولایت از هرجایکه منقسم گردد مطابق نقشه، مرکزیت ولایت جدید با منبع آبی قوی ، وسعت ساحۀ اراضی و شرایط طبیعی مد نظر گرفته شود .
  نظر شخصی و پیشنهاد بنده اینست که نام ولایت جدید «ولایت مندیش» یا «ولایت سور» و نام مرکز آن« شهر سنگه» یا « شهرسیفرود» باشد ، موقعیت این شهر در قسمت علیای فراه رود (منطقۀ بنام سُرخک) که فعلاً در ساحۀ ولسوالی شهرک قرار دارد، از ولسوالی های شهرک ، تولک ، ساغر ، تیوره ، پسابند و دو لینه کاملا متساوی الفاصله بوده ، دارای ساحۀ وسیع و منبع آب فراوان است مطرح شود. ولسوالی پرچمن میتواند مربوط این و لایت گردد. البته چند ولسوالی دیگر نیز در تشکیل ولایت باید اضافه گردد.
 
 
 
X

به اشتراک بگذارید

Share

نظر تانرا بنویسد

کامنت

دکتور محمد انور غوری

نوشتن دیدگاه

دیدگاهی بنویسید

مطالب مرتبط

پر بیننده ترین مقالات

مجلات و کتب

پیوند با کانال جام غور در یوتوب

دریکی از روزهای پرحادثه ی روزگار که آفتاب از سوراخ ابر های کم پشت به دره می تابید وتابش اشعه ی زرین آفتاب شاخ وبرگ درختان را طلایی جلوه میداد وبر زیبایی های برگ ریزان پاییز میافزود .دره تنگ وکوه ها به ما نزدیکتر بود .راه همه ریگزار وکم عرض بود ،آبادی ها همه به یگدیگر شبیه،بام ها گلی ودیوار ها سنگی وآلونک های ایلاقی از زیر برگ وشاخ درختان سرکشیده بود در چنین روزی من به باغ (کنداخ )که در کناره ی شمالی رود مرغاب از شرق به غرب افتاده رسیدم .سکوت عجیبی بر باغ بال گسترده بود . باغ نشینان (کنداخ ) را رسم است که بادمیدن بهار به این باغ وسیع بساط کشی میکنند وآلونک های از نی وگل وسنگ میسازند وزیر درختان تنومند تخت وصفه برای استراحت میسازند وبه باغ اندرون بر سایه گاه می نشینند وچون مهمان از راه رسد بر صفه می نشیند وخوان می نهند سخت بزرگ از توت وزرد آلو وسایر اطمعه واشربه و خوشی ونشاط بر شاخساران وبه دره می پیچد .تا اول قوس این بساط واین باغ گرم است بعد به قشلاق زمستانی کوچ میکنند وزمستان را به خوشی به امید بهار دیگر میگذرانند . وکیل ۲۹عقرب ۱۴۰۳ چهارسده #ولایت_غور #باغ_کنداخ #چارسده #پاییز_افغانستان #موسیقی_محلی #زندگی_روستایی #طبیعت_افغانستان #دره_مرغاب #گلابی_و_توت #زندگی_کشاورزی #GhorProvince #KhandakhGarden #Chaharsada #AutumnInAfghanistan #LocalLife #RuralAfghanistan #MurghabValley #AfghanNature #TraditionalVillageLife
This error message is only visible to WordPress admins

Reconnect to YouTube to show this feed.

To create a new feed, first connect to YouTube using the "Connect to YouTube to Create a Feed" button on the settings page and connect any account.

گزارشات و مصاحبه ها