X

آرشیف

خــــــــــر نـــــــامـــــــــــــــه
دسامبر 28, 2014

محمداسحاق فایز

دنبال کردن نویسنده

 

بسم الله الرحمن الرحیم
دوستان، آدم های نازنین!
در روایتی آمده است که در متون کهن این نقل آشنا می نماید که ما آدمها تا بودیم و هستیم، از خرها الگوی خریت را برای نمونه هایش از افراد جامعه خود مان،  برگزیده ایم. با این حال ، آیا این موجودات بردبار و صبور حق ندارند تا  یکی از ماها برخیزد و سپاسنامه یی برای ایشان بنویسد،  تا باشد که ما آدم ها موجودات ناسپاسی هم نباشیم.  پس این خرنامه را بخوانید و کمی از لحن طنزگونه اش لذت ببرید.
 

پیشکش صمیمانه برای هم خر های بیزبان دنیا!

 
 بـسـی رنـجـــور و بـیـمــاری، تـو ای خـــر
ز اول تــا کـنـــون بـــــاری، تــــو ای خــــر
کـشـیـــدی رنــــج و مـحــنــــت هـــــای آدم
بــه صـــد آفــت گــرفـتـــاری، تــو ای خـــر
دو چــشـمــانِ نـجــیــبــت عـــمـــر دیـــــــده
چـه عــمـری،  کاندران خواری، تو ای خر
خــــدا گــــــوشِ درازی گــــــر تــــــــرا داد
زگـــوشــــت رنــج هـــا داری، تـو ای خـر
عــجـــب شـــد!  گـــوش را دادت خـداونــد
دراز گــــوشِ بــهــنـجــــاری، تــو ای خــر
کــســی از مــژة شــوخــت سـخــن گــفــت
کــه قــــدرش را نــمــیــداری، تـو ای خر؟
کی گـفـتـه رنـگِ چـشـمـانِ تو زشت است
کـه نـامـش را نـمـی آری، تــــو ای خـــر؟
زبانت گر شده مـهـر، "عَـر" بـکـش زود
اگــر چــه "تُـن" بــد داری، تــو ای خـــر
نـمـــی نـــالــــی ز چــــــوبِ دســــــت  آدم
و  گـیـرم بـهـــرِ پُــــرواری، تــو ای خــــر
سـکــوتـــت گـــاهِ مــحـمـــل بــرکـشـیــدن
نــمـــــی ارزد بـــه خـرکـاری، تـو ای خر
کـجــا دیـــده کـســـی بــرگــــوی  هـــرگــز
ســرت را گــرمِ مـیـخـواری، تــو ای خــر
کـه بــا آنـهــم دو چـشـــمِ مـســــــت داری
و کـس را هــم نـیــازاری، تـــو ای خـــــر
صـبــوری کــر ده ای صـد قــرن شـــد، آه
ولـی هــردم بـه هـنـجـــاری، تـو ای خــر
کســـی هـچـگـه شکـایــت از تـو نـشـنـیـد
کـه بــی پـطـلــون و ایـزاری، تـو ای خـر
کـسـی هـم نـیـسـت تـا شـرم از تـو جـویـد
از ایــن ابـنــای بـد کـــاری، تــو ای خـــر
شـــنــیــدم  زخـــمِ پـــالانــــــت بــیــــازرد
و بـــــردی بــارِ نــــاچــــاری،  تو  ای خر
عـقـــوبـــت کــش شـــدی از جــــــورِ آدم
وخــــوش هـسـتی که پر کاری، تو ای خر
و گــرنـه حـال تـو بــد مـیـشــــد از پـیـــش
ز زندان، دار و چـنـــواری،  تـــو ای خــر
زهــــی فـکــــر و خـیـــــال نــــازنــیــنـــت
که مــکــــر و حـیـلـه کم داری تو ا ی خر
سـیـاســت را وقـیـح و زشــت خــــوانـــی
جـــــوی آن را  نــپــنـــداری، تــوای خــر
نــبــاشــی هـــــم بـفــــکرِ انـتــخــابـــــات
و از خـیـــرش چـــو بـیـزاری  تـو ای خر
کـمـیـسـیــون مـیــرود گـــر سـوی پـامـیر
بـه پـشـت اوراق رای داری، تـو ای خـر
نـیــرزد پـیـش تـو: هـرکـس بـرنـده اسـت
بــه نـــام یـک جــعـل کـاری، تـوای خـــر
غـمــت هــم نـیـسـت از تـوپ و طـــیــاره
گــمـــانـــم بـــا هـمــه یـــاری  تو ای خر
بـــه راه تـــــو نـمــی چــیـنــنـد مــایــنــی
از ایــن ره هــم مـیــازاری، تــو ای خــر
چــه گـــویـــم دیـگـــرت ای غـرق فکرت
کـه چـــون آدم نــه هشیاری، تــو ای خر
چه بیغم دل کـه آن در سـیـنـه ات هـسـت
و مـی زیـیـی بـه بـیـخـاری، تـو ای خـــر
نـمـــی دانـــم در ایـــن  ویــــرانـــه آبــاد
کـســی را هــم بــزه کـاری ، تو ای خر؟
ایــا ای اُلـگـــوی بــیـــعــقــل یــــی مــــا
از ایـن وحـشـت خـبـر داری، تـو ای خـر
کـه هـرچـنـدت از ایـن ره، می نـمـایــنــد
بــه ابـــرو خـــم نـمـیـــآری، تـو ای خــر
ولــی یــک نـکـتــه بـاشـد، گـویمت نـک
از ایـن تـوصـیفِ  مُـرداری، تـو ای خـر
کـه  آدم هـا بـهـــم دَوّ گــونـه گــویــنـــد:
"که هستی مثل خـرواری، تـو ای خـر"
ایــا خـر گـرچـه هـســتـی سـاده انـدیـش
برو شیرت، نه خـرکــاری، تــو ای خــر
چـــه خـرکـاران در ایـن دنـیا که هستند
زخـریـت چـو قـرضـداری، تــو ای خـــر
بـــرو هــــر مــــرغــــزاری بـــاد آبــــاد
کــه جــان و تــن بِپُرواری، تو ای خر!
چــو نـیـسـتـی بـهـرِ خـر هـا مـایــة درد
نـبـیـنـی روی بـیـمـــاری، تـو ای خـــر!
بـکـامـت دنـیــة مــا،  یـکـســـــری بـــاد
نــه بـیـنــی روی ادبــاری، تـو ای خــر!
 

15 ثور 1389- کابل

 
X

به اشتراک بگذارید

Share

نظر تانرا بنویسد

کامنت

محمداسحاق فایز

نوشتن دیدگاه

دیدگاهی بنویسید

مطالب مرتبط

پر بیننده ترین مقالات

مجلات و کتب

پیوند با کانال جام غور در یوتوب

دریکی از روزهای پرحادثه ی روزگار که آفتاب از سوراخ ابر های کم پشت به دره می تابید وتابش اشعه ی زرین آفتاب شاخ وبرگ درختان را طلایی جلوه میداد وبر زیبایی های برگ ریزان پاییز میافزود .دره تنگ وکوه ها به ما نزدیکتر بود .راه همه ریگزار وکم عرض بود ،آبادی ها همه به یگدیگر شبیه،بام ها گلی ودیوار ها سنگی وآلونک های ایلاقی از زیر برگ وشاخ درختان سرکشیده بود در چنین روزی من به باغ (کنداخ )که در کناره ی شمالی رود مرغاب از شرق به غرب افتاده رسیدم .سکوت عجیبی بر باغ بال گسترده بود . باغ نشینان (کنداخ ) را رسم است که بادمیدن بهار به این باغ وسیع بساط کشی میکنند وآلونک های از نی وگل وسنگ میسازند وزیر درختان تنومند تخت وصفه برای استراحت میسازند وبه باغ اندرون بر سایه گاه می نشینند وچون مهمان از راه رسد بر صفه می نشیند وخوان می نهند سخت بزرگ از توت وزرد آلو وسایر اطمعه واشربه و خوشی ونشاط بر شاخساران وبه دره می پیچد .تا اول قوس این بساط واین باغ گرم است بعد به قشلاق زمستانی کوچ میکنند وزمستان را به خوشی به امید بهار دیگر میگذرانند . وکیل ۲۹عقرب ۱۴۰۳ چهارسده #ولایت_غور #باغ_کنداخ #چارسده #پاییز_افغانستان #موسیقی_محلی #زندگی_روستایی #طبیعت_افغانستان #دره_مرغاب #گلابی_و_توت #زندگی_کشاورزی #GhorProvince #KhandakhGarden #Chaharsada #AutumnInAfghanistan #LocalLife #RuralAfghanistan #MurghabValley #AfghanNature #TraditionalVillageLife
This error message is only visible to WordPress admins

Reconnect to YouTube to show this feed.

To create a new feed, first connect to YouTube using the "Connect to YouTube to Create a Feed" button on the settings page and connect any account.

گزارشات و مصاحبه ها