آرشیف

ای دريــغــــا از جفــــای روزگـــار
از فـريــب دشمـنـــان حيـــلـه کــار
 
از زيـــان سـؤ قـصــد فـتــنـــه گان
وز غــــــرور تـــيـــرۀ نــابـخــردان
 
سالهــــا در آتـش جـنـگ سوختــيم
از گــذشـــت روزگـار نـامـوخـتـيــم
 
خـرمن آذوقـــه مـان بـــربـاد شــــد
مــأمـن مـا ســــنـگـر شــــيـاد شــد
 
خشم تـوفـــان ســــياه آمــد بجـوش
آب زهــــرآلــود را کــرديــم نــوش
 
کشتی مـا نيمه راه درهم شکســت
آرزوی زنـده گـی از هـم گـسـســت
 
هـر يکی بـرديـم پنـــاه بر پـاره يـی
بهـر حفـظ جـان و آب و دانـــه يـی
 
ما نــدانســـتيم کـجــا ســـاحل بُــوَد
صــيــد از دام جــفـــا غــافــل بُــوَد
 
بــاز صــيـاد کـهــن از راه رســـيـد
دام و تــزويــر ديـگـر برما کشــيـد
 
چــــاکــران باوفــا انـــدر کـمــــيـن
نـوکـرانـی در يـســـار و در يمــيـن
 
غصب دارایی مـلـت شــد شـــروع
مفسدان از شاه تباران  تـا فــروع
 
حرص و کبر مردمـان بالا گـرفــت
خود پسندی و جـهـالـت جـا گـرفــت
 
اين چه آزادی است خودسر تاختن
کـجـــروی ها را مُــزوّر ســـاخـتـن
 
غـاصـبــان گـرگ گرسـنه در رمـه
حـاکـمـــان قـصـــاب مـردم در تنــه
 
آن يکی از فـقـر و سختی بی پنــاه
ديگــــری از مـال و ثـروت درهـوا
 
هيــچ کس بر حق خود قانع نـشــد
از حرام خوردن کسی مانع نـشــد
 
حــافظ قانون کنــد قــانون شکاف
ناصح گفتارش به کردارش خلاف
 
در سـياسـت مُهـره های تازه مسـت
دست شيطان رازپشت محکم ببست
 
آن يـکـی در لـفــظ ضــد زور و زر
ليـــک در کـــردار بـی باک و شرر
 
راه و رســم باصفای ما چه شــــد
اعتـبــــار و ادعـای ما چــه شــــد
 
عدل و انصاف و وفای ما چه شـد
عـزت و شان و بقـای ما چــه شـد
 
ما مريضــان از عيوب خويشـــتن
ســـالهــــا در اختــلاف تــو و مـن
 
در معـــاصی توســن خود تاختيــم
نقـــد جـــان را در مصابب باختـيم
 
تا چنيـــن رسم و چنــين مردم بُـوَد
روی آرامی ز کشــــور گُــم بُــــوَد
 
خاک با عـــدل و ديـانـت زر شـــود
بـاغ از ظلم و سـتم بـی بــر شـــود
 
ظلم شــهـرو قـــريه را ويـران کند
ديــــدۀ انصـــاف را پـنهــان کنــــد
 
عـــادلی بـايــد که بـا حکــم خــــدا
داد مظـلـــومـان دهــد بی مدعــــا
 
حــاکمی بايــد به حفظ جان و مال
حــامی خاک وطن در هـر مَحـــال
 
خــادمی بـايـد که آسـتين بــرزنـــد
خــارهــا را از سر راه ســـرزنــد
 
جهل را بايـد ز کـشـور دور ســاخـت
چشم دشمن را به دانش کور ساخت
 
کارها بــر وفـق  قــرآن خوش بُــوَد
آدمی  بــا نــور ايـمــان خـوش بُــوَد
 
تکيــه بر شرع محمد زنده گی است
زينــت انسان خدا را بنــده گی است

فگارزاده
شهر کابل، حوت ۱۳۹۰