آرشیف

چی خوش خُلق باوفا بود مردم ما
دیانت صاف بجاه بود مردم ما

همه عادل ، سخی و با صداقت
به ظاهر ونهان بــود مردم مــــا

فروش نان وننگ بود عاری ملت
جهان مرد، با وقار بود مردم ما

مزاق و صحبــت گفــتارایشان 
که مملو ازحیا بــود مردم مــا

چی گفتار شرین، نرم وملایم
بقول و با قرار بود مردم مــا

نه پشتون نه ترک وتاجیکی بود
همه دوست یا وروربود مردم ما

نبود فرق به دانشگاه، پوهنتون 
چرا ؟ دشمن جفاه بود مردم ما

نمیشنیدند سخن اغیار منـــافـق
خردمند بـا خدا بود مردم ما

به شفقت زندگی بـاهــم نمودی
به تمکین با صلاح بود مردم ما

نداشت جـای تملق ،چــاپلوسان
که یک رنگ دُر بها بود مردم 

سیاست های واضح راست بی پیچ 
بـمثل شمس ومـاه بـود مردم مــا

نمیشناختــند به نــام آدم فــــریبــی 
عــزیز ودلربا بــود مردم مـــا

نــبـود نـــام زقــتــل ،آدم ربــای
همه دوست وبیرار بـود مردم ما

بزرگی گرسخن آغاز نمــودی 
سراسر شنـــوا بــود مــردم ما

همه دوست وبرادر در همه حال 
تفاق بی ریا بــود مــردم مــا

نبود این زرق وبرقِ مُود فیشن
کـه ساده بــی بها بــود مردم ما

بــودند تشنه که نام نیک بگیرند
که چون نیکان زمان بود مردم ما

صداقت راستـــی را پــیشه داشتند 
به ضـــد خایــنا بــود مردم ما

بنـــام اخــتلاس چــیزی شنــیدی 
بسی آشـــفته حــال بود مردم ما

کجـــا رسد تمام ســاز وسرنای 
به قصه خوانی شب های مردم ما

شعـارو لاف گفتی قصه مفت
بــه انجامِ رفاه بــود مــردم مــا

تمـام تـوپ تـانگ و راکت انداز
هیات باشد به یک تیر مردم ما

نه دشنامی و نه توهین، بودهرگیز
حـــلم وسر براه بـــود مردم ما

جلالی تــو بگیر آن راه بیغــش 
که طــلاب اعلا بــود مردم مــا