آرشیف

2014-12-11

احمد شاه سلیمی

قلم

درصف دل شده گان محرم راز است، قلـــــــم
همرکاب سفر راه دراز است، قلــــــــــــــــــم
 
حرف حرمت به زبانش دُر نایاب بــــــــــــود
یک سخنگوی پسندیده و ناز است ، قلـــــــــم
 
مدّتی صحبت این معجزه گر بوده به مــــــــن
در سخنرانی «مهه»و حوصله ساز است، قلم
 
آنکه زان ره نرود جائیکه توهین بـــــــــــــود
تو مزن تهمتی که دلهره باز است، قلــــــــــم
 
طول عمر همه دیرینۀ او بوده سخــــــــــــــن
صاحب تجربه و دیدۀ باز است، قلـــــــــــــــم
 
کوهی از حوصله در قامت او گشته عجیـــــن
پس مگو  اخویی من، خودسر باز است، قلــم
 
باحقایق مستیز وره انصاف بگیــــــــــــــــــــر
حق شناس و گهری طرز و طراز است، قلـــم
 
شاخ یک میوه شمائید، به او تند متــــــــــــــاز
آن سیر دل شده را زخمه و ساز است، قلـــــم
 
تا کجا خود شکنی، تا به کجا خویش خوری؟
تیراز شصت تو و عربده باز است، قلــــــــم؟
 
کفر را گر تو ستیزی، همه جا سیر ز کفــــــر
ورنه صاحب سخنی را به چه آز است، قلـــم
 
دوست دیرینه و با دانش و محبوب دلــــــــــم
تا ید تو نرود، بی تک و تاز است ،قلــــــــــم
 
منکه معذورم ازان نکته چواو باب نبــــــــود
در دفاع از «قلما» سربه فراز است، قلــــــــم