آرشیف

2014-12-11

احمد شاه سلیمی

سال نو

ســــال نــــو شــــد زندگی هــــا نوشــــد            بوریایی فرش ما "جیم خــــو" نشـــــــــد
بسکه وحشــــت شیمه دلهـــــــا ربـــــود            ملـــت بشکسته پــا رهـــــرو نشــــــــــد
سبــــزه ها خسته به زیــــر ســــایه هـا              در دیـــــار و دارمــــا "افتو" نشـــــــــد
تیــــغ جهــــل و راکــــــت جنگ آوران             در تبار ما یکی "نــــارو" نشــــــــــــــد
خصم ملــــت را بــــود بازار ، گـــــرم              لیک قدر مــــــا به نیمی جــــو نشــــــد
وعــــده هـای نــــرم و گــــرم اولیــــاء             در حیات ما یکی "آشـــو" نشــــــــــــــد
از رعیــــت دم مــــزن وازحــــــال او              بی خیال ارواح او یک "شو" نشـــــــــد
مامور و مستخـــدم حکــــومت گــــران             از معاش دولتی سیـر "او" نشـــــــــــــد
آبــــرو و عــــــــزت افغــــان رمیــــــد              چشم سوگ کس به ما نیم "او" نشــــــد
مــــا گــــداو جمله عــــالــــم اغنیــــــاء              در نجات ما کسی پیشــــرو نشــــــــــد
پــــول دنیــــا آمــــده ملیــــاردهـــــــــا               لیک خوان ما غنی از جـــــو نشــــــــد
آستین را تــــا به همــــت بــــرزدیـــــم               یابوی اقبال مــــا "بیــــدو" نشــــــــــــد
حال مــــا افســــرده و محــزون و زار              ژنــــده مــــا هیچ دوران نــــو نشــــــــد
ما سیاه بختیم و ظلمت اجــــر ماســت               از قصور بخت مــــا "مهتـــو" نشــــــــد
روز نوروز است ، خوان خالی ز نان               دیــــده ملــــت تهی از "او" نشــــــــــــد
هفــت سیــــن غاصبان معموربـــــــاد               گرچه نان و آب ما هر "شو" نشـــــــــــد
شکـــــوه کمتــــــــر مــــــردم آواره ام
وارث صــــدیق ایــن گهــــــــــواره ام
 
ا. سلیمی
به پیشواز نوروز 1389