آرشیف

2015-1-28

نقیب الله ابراهیمی

شور و احساسات ديني در كــودكـــان
 

 

 

علاقه و محبتي كه نسبت به دين در قلب بچه هاي خردسال و نوجوان وجود داشت.در واقع ثمره پرورش و تربيت خوب بزرگان آنان بود.
اگر پدر و مادر  و ديگر  سرپرستان به جاي اينكه اولاد خود را با محبت هاي بيجاي خود ضايع كنند از همان ابتدا متوجه وضعيت ديني آنها بوده و آنان را نسبت به دين آگاه نمايند مسلماً امور ديني در دلهاي بچه ها جا گرفته و با رسيدن به سن بلوغ به صورت عادت و سرشت آنها در مي آيد اما متأسفانه بر عكس هر كار غلطي كه از بچه ها سر مي زند او را بچه تصور كرده و از آن چشم پوشند و اگر محبت بيشتر داشته باشند بر آن اظهار خوشي نيز مي كنند (و از ناداني اين را يك نوع زرنگي براي بچه تصور مي كنند ) هر مقدار كوتاهي در دين مشاهده شود خود را اينطور تسلي مي دهند كه حالا بچه است وقتي بزرگ شود خوب مي شود ! حال آنكه هر چه بزرگ تر مي شود همان عادت هايي كه بذر آنها در ابتدا كاشته شده بيشتر  رشد كرده و شكوفا مي شود شما مي خواهيد بذر جو بكاريد و از آن گندم به دست آيد ؟اين مشكل است.
اگر شما مي خواهيد در كودك عادت خوب پيدا شود و به دين اهتمام بورزد از ابتدا بايد او را به امور دين عادت دهيد صحابه كرام (رض) از كودكي مراقب اعمال فرزندان خود بودند و آنها را پايبند كار هاي ديني مي كردند.در زمان خلافت حضرت عمر (رض) در ماه رمضان شخصي را آوردند كه شراب نوشيده و روزه نبود حضرت عمر(رض)فرمود: واي بر تو ! بچه هاي ما روزه هستند .
توضيح:يعني تو با وجود اينكه بزرگ هستي باز هم روزه نمي گيري بعد از آن او را هشتاد ضربه شلاق به جرم شراب نوشي زد و از مدينه منوره  به شام فرستاد.
اميدوارم خوانندگان محترم اين نوشته را با حوصله و صحت كامل بخوانيد و اميد است اين بنده حقير را از دعا فراموش نكنيد بنده امتحانات سختي در پيش رو دارم تا اين كه بتوانم از عهده اين امتحانات بر آيم گرچه به ياري خدا تا اندازه اي از عهده برآمدن هستم اما حسادت ها بد بيني ها زياد است باز هم تشويش دارم .
 
ومن الله توفيق
نقيب الله ابراهيمي مقيم ايران
تاريخ:1391/2/29