آرشیف

2016-1-21

فضل الحق فائض

در غـــم عشق تــــــو باز دیـــوانه شـــــدم

در غـــم عشق تــــــو باز دیـــوانه شـــــدم
سر به صحرا زدم دست به زولانـــه شــدم

ازعشق وهوس توهمنشین میـخانه شـــدم
کس به من ندید از خود بیــــــــگانه شـدم

بس کن هجروفراق یکبار ببین سوی مـن
درگل روی تو میخند د شـــگـوفه بــهارم

ازحسن تـــو خوگــــرفت لیــــل ونهـار م
هرلحظـه میتپـــــد سینــــه ئـی داغـــدارم

واقــف نشـــده ای درغـم تو بیــــقـــرارم
بارگــــران میکشم خم نشود ابــروی مـن

ازخـٌــم لبــــت دست من افــتــــــا ده دور
از غمزه تیـــر مژگانت آخر شـوم کـــور

وان باغ شفابــخش زان خـوشه  انـــگور
چون جلای آفتــــابی مهتـــــاب پرزنـور

تا تــوباشی رساست قامــت دلجوی مــن
چـون شمــــع بــــــسوزم وآب شـــــــوم

درکنـــــارت باشم ولحــظه خواب شـوم
شانه به گیسوی تو زنــم تاب تاب شـوم

سرافـگنــــم به آغوشت تا جــواب شـوم
بیـــگانه مشویـــکباربیـــا به کوی مـــن