آرشیف

در تجربه ی دوستی با او به تأثیر عمیق دوست بر انسان پی بردم . دوستی پیوند قلب هاست و اگر قلبی مجذوب کلام و نگاه و رفتار کسی شد کوشش می کند تا صاحب خویش را همانند او سازد. لذا گاه پیوند دوستی تا آنجا پیش می رود که شخص کوشش می کند مانند دوست خود قدم بردارد بپسندد حرف بزند و زندگی کند.
از طرف دیگر وقتی به میزان تأثیر دوست می اندیشیم هراس وجودم را فرا می گیرد . ما نوجوانان و جوانان که دنبال یکرنگی و صداقتیم و دو رویی را خصلت آدم های فرومایه می دانیم کمتر تصور می کنیم که انسان ها با ظاهر دل فریب و کلام شیرین و باطنی نفرت انگیز داشته باشند. لذا این هراس همیشه آزارم می دهد که دوستانی با صادق و با صفای من در دام گرگ هایی بیفتند که برای فریب دیگران در چهره ی یوسفان ظاهر می شوند و در کمین اند تا جوان یا نوجوانی را به دام اندازند کاخ تجملات و شادی خود را بر ویرانه های زندگی آنان بنانهند.
دوستان من دشمنان ما گوهر ناب جوانی طلب می کنند باشد که با هوشیاری و خردمندی تصمیم بگیریم که این گوهر ناب را جز به بهای بهشت نفروشیم.
آنان در انتظار یکبار خطای ما هستند تا ما را برای همیشه از پاک ماندن ناامید کنند فریب این نیرنگ را نخوریم.خدا نکند که با یک اشتباه دل آنها را شاد کنیم اما اگر چنین شد راه بازگشت بسته نیست در توطئه ی دشمن گرفتار نشویم فکر نکنیم که دیگر نمی توان خوب بود خدا خواهان بازگشت ماست او با اکثریت آمرزش خود توبه کننده را چون کودک از مادر متولد شده پاک می کند.
منشین بابدان که صحبت بد گرچه پاکی تو را پلیدکنند
آفتابی بدین بزرگی را پاره ای ابر ناپدید کند

نقیب الله ابراهیمی 
تاریخ:1391/9/15