آرشیف

دی گـــــــــرفتم مـن دل خــــــــــــود را بـــه دوش 
                                        بـــــــــردمــــش بــــــــازار وز بـــهر فــــــــــــروش
دلبـــــــری آمد بـــــگفت ایـــن دل مـــــال کیسـت؟
                                         بگــفتمش مــال مـن , در گــرفتنش تــردیـد چیست؟
دل گــــرفت از دســــــت مـــــن ســـــویش بدیــــد
                                         نــــاگــــــهان بـــــــر داغ دل چـــــشمــش فتیـــــــــد
گــــفت ای جــــوان ایــــن داغ از بهر چـیــــست؟
                                         بـــــــر دلــــت ایـــــــن داغ را عـــــلت کــــــیست؟
آنـــزمان مشکل بـــــود بــر زبــــان آرم سخـــــن
                                         زانـــــــکه یـــــــادم آمــــد از روزگـــار زار مـــــن
سـال قـــــبل دلــــبری مثـل تو برد از مـــــــن دل
                                         بــعــــد از آن مــانـــــــدم در هـــــــــزاران مشــکل
بــــــا دلــــم او یــــار چـه کارهــــای که نـــــکرد
                                          از ســپــــــاریــدن دل مــــــرا بیـــــزار کــــــــــرد
هـــــفــتــهٔ نــگــــذشـــــت دل را پــــس سپــــــرد
                                         می چکــید خـــون چـون زده بـود یک زخـم خـورد
ماه ها بـــگـذشت تـــــا زخــــم دل التیـــام یـــافت
                                         تــــا بهر فــــروش بـــا مـــن در ایـن بـازار شتـافت
او بـــگـفتا ایــن دل داغـــدار را قــیمت چـــیست؟
                                         مــن بگــفتم خــــــندهٔ , خــــنده نشاط زنــدگـــــیست
خـــــــندهٔ کــــــرد و دلـــــــم را از مــــن بــــــرد
                                         بـــــا عـــالم بی دلـــی در یــاد خـود مـــن را سپـرد
مـــــــن بمانـــــــدم بـــی دل و دیـــوانـــــــــه وار
                                         یـــــاد آن دلــــبر مـــرا بــــاشد هــــردم غمگــــسار
"عبید کـیهان" هــــــــــر دم  دعـــــــایت می کـــند
 گــر نــرنجانی دل جــان را هـــم فـدایت می کـــند
 
31/2/1388 – کــــــابل – افغانستان