آرشیف

2014-12-25

عارف شریفی نژاد

انتحار و انفجار

این شعر به استقبال شعر ناب محترم استاد حسن شاه فروغ تحت عنوان "از چه با توپ و تفنگ" و شعر زیبای مادر گرانقدرم محترمه عزیزه عنایت تحت عنوان "شب ظلمانی" سروده شده است.

قـب ها خون بود از بی ســـر و ســـامانی مــا
روز مــــا ظلمـانی تر از شــــب ظلمـــانی مــا

خـوان همسایۀِ ما از نان خشک حتّی تهیسـت
لیک سـگ مستفیدست از گـوشت بریانی مـــا

تشنــــگان آب صلحــیم اندرین وادی مـــــرگ
هـیچ کس را نیست پروا لــــبِ عطشــانی مــا

این چه کـــاریست که مــردی ز کــــنر می آید
می کُشـــد بــــیوه زنـی مظلـــــومِ بغــلانی مـا

وین چه ظلمیست که ازمجری قانون ناشیست
میکند صـــاحب فــرزند زنِ زنـدانی [1] مـــــا

انتــــحار و انفـــــجار و تفــــــرقه اندازی هــا
لکّــــۀِ ننگیــست بر دامــــنِ اســـــلامی مـــــا

تیشه کــوبی های ما بر دست و پای خویشتن
میگــــذارد صحــــه بر دفـــــــتر نادانـی مـــــا

زین همـــه درد و مصــــائب جـگرم میســوزد
میکـــفد قلـــب پــر از طــــاقت افغــــانی مـــــا

هموطن! دیگــر مسوزان کشـورم، صلح بکن
این بود راهِ خـــــــدا و امـــــــــرِ قـــرآنی مـــا

گـــر نســـــازیم کشـور ویرانۀِ خــود را بخـود
کس نخـــواهد دید دیگـــر، چهـــرۀِ خندانی ما

[1] – اشاره به وضعیت نابسامان زندانها و توقیفخانه های زنانه در کشور، که بارها زنان زندانی از سوی مسئولین زندان مورد تجاوزات جنسی و سایر خشونت های دیگر قرار گرفته اند.