آرشیف

در روزگاری که انسانی نبود، در عمق دریایی پرتلاطم ماهی‌ای لیمویی رنگ از نژادی که اکنون از آن خبری نیست، تنها کف آب زندگی می‌کرد‌. ماهی لیمویی، به نظر خودش کاملن معمولی بود اما برای اینکه معمولی باقی نماند تمرین می‌کرد که حباب‌هایش را با اشکال هندسی از دهانش بیرون دهد.اما همه او را مسخره می‌کردند.حتا والِ کبیر هم می‌گفت:«در این دو روز زندگی ارزش ندارد این همه وقت بگذاری و دست آخر یک‌راست به دهن کوسه بری!» این حرف‌ها برایش حتا اندازه‌ی حبابی اهمیت نداشت پس به کار خود ادامه داد تا اینکه روزی در حین تمارین با یک خیار دریایی ملاقات کرد.خیار دل او را برده بود اما اصلن چیزی شبیه به ماهی لیمویی در او دیده نمی‌شد مگر در آب زندگی کردن!ماهی که هیچ حبابی اطراف خیار ندید تصمیم گرفت برای ایجاد دوستی و ارتباط بیشتر از این پس تلاش کند که از دهانش حبابی خارج نکند.تمارینی سخت‌تر پیش گرفت و روزی که قرار بود هیچ حبابی تولید نکند کنار خیار نشست و از او خواست که هنرنمایی‌اش را ببیند. ماهی تا آخرین لحظه دوام آورد و حبابی بیرون نداد تا خیار دریایی شیفته‌ی او شود اما . . . دریغ که ندانست که اگر حبابی بیرون نیاید یعنی او دیگر نفس نمی‌کشد.