آرشیف

سفید من سفید است، مرغ من یک لِنګ دارد، ګاو من شیری است، من پاکترین. و صادقترین از همه ام،  من نګین جهادم و … این همه مانند نظر کسی مشکل اساسی ندارد و قابل فهم اند اما مشکل زمانی آغاز میشود که این سیاه خود را به من تحمیل کردن میخواهند تا من هم باید قبول کنم. 
درین چه مشکل است که شخص بخاطر تنازع للبقاء تپ و تلاش دارد و مبارزهء سیاسی میکند و ائتلافها و پلاتفورم های سیاسی تشکیل میدهد؟ این به ذات خود مشکل اساسی ندارد. مشکل زمانی آغاز میشود و غیر درست و قابل رد و خطر زمانی است که تعهد و توافق به شکستن قانون و بخاطر رسیدن به هدف شان دستګیر و رسانندهء داعیش، انتحاري و استحماری شده و به انفجار های چار راه ذنبق به هدف انفجار آن در پيش ارګ ممد، همکار و مجری شر میشود و ازین طریق خود را تحميل و  علناً اظهار میدارد که اګر از پُست دولتی عقب زده شود آشوبګری خواهد کرد و جزيه ميگیرد. 
مشکل ائتلاف و یا ساختن حزب سیاسی نیست، مشکل ساختن چنین تشکلات در خلاف قانون و خلاف مفاهیم درست دیموکراسی و آزادی در ساختن ساختار های به نام حزب، سازمان و جنبش روشنایی در واقعیت ګروه خراب کار متعصب قومی، سمتی، تعصبی و تحدید کننده به ترور ، نظام براندازی و سایر تخلفات خارج از چوکات قانون، اصول انسانی و اصول 
مدنی است. اګر ما بخود حق میدهیم حزب، ائتلاف و سازمان سیاسی بسازیم، به کدام حق و صلاحیت این حق را از دیګران میګیریم؟
مګر مشکل زمانی آغاز میګردد که پدرام علناً اعلان میکند که منظور ما از این تحصن!؟ عدالتخواهی برای قربانیان چار راه ذنبق نه بلکې تغیر دادن سیصد سال ګذشته است؟ 

بلی مشکل در عدم تطبیق قانون و سیاسی ساختن عدالت است. 
مشکل در اسلام و خدمت به دین مقدس اسلام نیست. چطور کس خود را مسلمان بداند و به خدمت اسلام، مسلمان و امیر خیر  آماده و خوش نباشد؟ دین ضرورت الله ( ج) نه بلكې ضرورت بشر و دین اسلام صلاح و فلاح دارین و دین رحمت و شفقت است. مشکل زمانی آغاز میشود که ازین دین رحمت، شفقت، ګذشت و عفوه آن استحماری و انتحاری به نام استشهادی من بی خبر و بی دخل به هیچ کار حکومت و بی دخل به هیچ عمل حرام انفجار داده و به زعم شان به حور و جنت میرسانند. من میدانم که قتل انسان بی ګناه و قتل عمد فاعل اش در جهنم به طور ابد است. این وعدهء الله ( ج) است. من میدانم که در صورت تخلف فرصت توبه دارم اما این انتحاری این حقم را که الله ( ج) برایم داده از من میګیرد. من میدانم که اعمال تشدد، قتل کشتن حرکت طالب و داعیش در عمل به ضد ملت افغان، به ضد اسلام  و به نفع دشمنان افغان، افغانستان و امر صلح و مسلمان کشی و عمل ناروا است. 
مشکل در مصالحهء سیاسی با حفظ هویت خویش نیست. حزب اسلامی، حرکت طالب با خواست تحقق امارت اسلام و یا این و یا آن برنامه و یا تحقق این و یا آن خواب و برداشت خویش در حل معضلات کشور و جامعه حق این و یا آن حزب و سازمان سیاسی است. اما مشکل زمانی آغاز میشود که مصالحهء سیاسی را به معنای تسلیمی، بی هویت سازی و قبول نسخه های مقابل شناخت و به خون شهیدان رفتګان خود خیانت کردن دانست.  
من به زبان مادری خویش صحبت و تکلم و از ته دل خوب خندیده و تبادل نظر کرده میتوانم و باکسی که درآن محل متولد شده و بزرګ شده ام عشق و علاقه، وابستګی و انس بیشتر دارم. درین حالت و این تمایل طبعی ام اصلاً مشکل و تخلف نیست. میخواهم برای شان مفید تمام شوم و خدمت کنم، اما مشکل زمانی آغاز میشود که امتیاز کل ملت را به این قشر و افراد محدود ساخته، مانع انکشاف متوازن در کشور شوم و عزت خود را در بی عزتی دیګران جستجو کنم و در عمل در ۱۷ سال ګذشته به زور ب۵۲ تمام دار و ندار کشور را غصباً تصاحب کنم و در صورت کار به تأمین عدالت نسبی و فرصت به همه ملت، کاذبانه و خلاف حق عملاً تحدید به آشوب، کودتا، نظام براندازی و استعمال زور و قوه نموده، صلح، ملت و جهاد را مختص به خود و در ګروګان خود قرار دهم. 
این  و دهها موارد  دیګر یکه عدهء از ما ساده لوحانه و یا با دیده درایی  و با عدم درک از لحظهء آغاز مشکل و کنه مشکل خود را برحق دانسته و سیاه خود را بر مردم سفید ګفته تحمیل کردن بخواهیم. 
من حق دارم و این حق من است که به سفید خود باور داشته باشم. این حق من است. من حق دارم مورد سفید بودن سفید خود متیقن باشم و تزلزل را به خود راه ندهم. من حق دارم برای شما تشریح کنم که این سفید شما یا سفید، یا خاکستری و یا اصلاً سیاه است. اما حق ندارید و حق ندارم نظر خود را بر  شما تحمیل کنم. 
داشتن نظر حق من است. اماشکل زمانی آغاز میشود که آنرا برشما تحمیل کردن میخواهم و یا برعکس. 
این باریکی سخن و اصل معضل است که باید درک آن همګانی شود. 
اګر ما این منطق سخن و حقایق را عام و همګانی کردیم یک بخش بزرګ مشکل ما انشاء الله حل میشود!

و ما علینا الا البلاغ المبین 
دوکتور صلاح الدین سعید افغانی 
00447886474638
29/6/2017ا