آرشیف

از اینکه مردم در نقاط مختلف کشور از وضعیت وخیم امنیتی نگران اند و آسیب می بینند آنها را را واداشته است تا بخاطر بهتر شدن اوضاع امنیتی در جاده بریزند و نگرانی شان را نسبت به وضعیت کنونی امنیتی اعلان دارند. بعضی ها علل این حق خواهی و اعتراض مدنی را طوری دیگر تعبیر نمودند گویا که هدف معترضین فروپاشی و ورشکست ساختن حاکمیت، اختتام ماموریت دولتی حکومت وحدت ملی و اعلان و آغاز حکومت موقت باشد.
فکر نکنم چنین فکری بر اذهان معترضین هم خطور کرده باشد و همچون اهداف شوم را در ذهن پرورانده باشند برای اینکه اولتر از همه می بایست تا بدیل مناسب برای جانشینی محمد اشرف غنی و داکتر عبدالله عبدالله که توانایی اداره امور، زعامت مسولانه و مدیریت خلاقانه را داشته باشد مشخص نموده و بعد با اعلام نام وی، آغاز گر کودتا، انقلاب و یا روند گذار سیاسی از تیم فاشیست و قوم گرا به تیم توتالیتر ویا تمامیت خواه شوند.
حالا که مبتکران این راهپیمایی را بزرگواران چون: عبداللطیف پدرام و احمد ضیاه مسعود شکل می دهد نمی شود با قدرت عملکرد و قوه مردمی (که از ایشان اعلان حمایت می کند) ایشان اتکا کرد و اطمینان داشت برای اینکه آنها از خود اهداف مشخص و آرمان های سودجویانه خاص خود را دارند و هیچگاه با اخلاص مندی و وجیبه انسانی شان برای حق خواهی و حق طلبی مردم عوام در مقابل دولت صف نگرفته اند و نخواهند گرد. احمد ضیاه مسعود درد فراق از حکومت وحدت ملی را دارد و پدرام هم دهل شهره شدن و رهبر شدن بین قوم اش را می زند.
عملکرد تک گرای ارگ، نا دیده گرفتن توده ها و تطبیق پلان های شوم بخاطر سرزنش، کمرنگ و گمرنگ ساختن نقش بزرگان قوم، ایجاد وحشت و دهشت، مختل ساختن ثبات صلح و وخیم شدن نظم امنیتی از طرف ارگ (که با دستور ایشان بالای معترضین شلیک می شود) مواردی اند که روان ها را می لرزاند و برای خواب رفتگان فرصت و انگیزه بیدار شدن، شروع به فعالیت کردن و دست بکار شدن را می دهد.
پلان های شوم اتمر و استانکزی از بدو تاسیس حکومت وحدت ملی و احراز کرسی های ارشد امنیتی بصورت کلی و همه جانبه مشهود است! احدی را ندیده ام که رضایت مندی اش را از روند حکومتداری رئیس جمهور غنی و تیم تکنوکرات اش نشان دهد. همه از تعصبات سیاسی، قوم/قبیله گرایی هر دو بزرگوار سخن می گویند و ایشان را بی درنگ خاین های ملی محسوب می دارد که واقعا هم چنین است!
سخن اینجاست که ما طرفدار سرنگونی نظام فعلی در شرایط کنونی نیستم و هنوز هم حکومت وحدت ملی مهره اتصال سیاسیون و راهی برای تجزیه شدن افغانستان می دانیم به شرط اینکه تصمیم گیری ها، صلاحیت ها و دستورات از طرف گروه مشخص متعلق به یک قوم برای بربادی اقوام دیگر اتخاذ نگردد و شعار وحدت ملی از حنجره سران بصورت نمایشی تلقین و ارایه نشود.
برجاست تا رئیس‌جمهور غنی بر گزینه های انتخاب شده دور و بر اش بحیث مشاور و سران جاسوس ارگان های امنیتی تجدید نظر کند تا این روند هم وضعیت امنیتی را بهبود بخشد، هم کشور را از تجزیه شدن نجات دهد و هم اعتبار شخصیتی برای رئیس جمهور غنی بوجود آید.

با مهر 
نویسنده: گل رحمان فراز