آرشیف

می دانیم که ضرب العجل های حکومتی مبنی بر حضور حکمتیار قابل تمدید است و مدت ها را در بر خواهد گرفت تا پای حکمتیار با در نظر داشت تعهدات مندرجه در موافقت نامه اش بین وی و دولت، ادغام به پروسه صلح و برگشت به زندگی مسالمت آمیز به افغانستان بکشد.
حکمتیار خون خوار عالی رتبه و جلاد با تجربه ولی کم طالع است که از آغاز مبارزات سیاسی اش تا حال جز اینکه خط مش تباه کن را در پیش گرفته باشد، کاری دیگری اجرا نکرده و کدام پاییزی را بهار نساخته است، فقط تنظیم ساخت، امور حزبی را بدست گرفت و لانه اش را ویران کرد.
امروز آخرین مهلت امضای پیمان دوستی دولت افغانستان با حکمتیار بود و قرارداد هم می بایست بین رئیس جمهور غنی و حکمتیار به امضا برسد اما امضای این قرارداد سرنوشت ساز از طرف حکمتیار با نقاب امضا خواهد شد که در این مورد حکمتیار نظر به قول و وعده اش حضور نخواهد یافت. از همه با اهمیت تر و قابل مکس تر این است که دولت علی رقم کوشش های فراوان تا هنوز نتوانسته است اعتماد کلی وی را بدست بیاورد و مطمئن بسازد اش که انگار امضای توافقنامه کار جعل و عمل نیرنگی نیست بلکه سراسر استوار بر تأمین امنیت و منافع عامه می باشد.

چند نقطه قابل مکس: 
1. اینکه بعد از حضور حکمتیار، اولین سفر حکمتیار به پاکستان، بعد به ترکیه و در آخر به عربستان صورت می گیرد خود سوالی است که جواب اش را از حامیان وی می پرسم.
2. اینکه مصارف یک میلیون دالری در ماه توسط عربستان مهیا می گردد، دلیل اش چیست؟!
3. چرا دولت ترکیه می خواهد مصارف تأمینات و تجهیزات امنیتی حکمتیار را بپردازد؟
4. چرا پاکستان می خواهد به حکمتیار قصر مرمرین بسازد؟
5. چرا در همین حال، جمعه خان همدرد اعلام می دارد که تا زمانی که کشور های خارجی در افغانستان وجود داشته باشد، حضور حکمتیار خواب و خیال و جنون خواهد بود!
6. چرا در محافل استقبال از آمدن حکمتیار، از حضور امرخیل نهایت قدردانی می گردد؟
7. چرا با آمدن حکمتیار، ترک تباران موقف شان را با حضور در پهلوی عبدالله حفظ ننموده و ترک جهت کردند؟

با مهر 
گل رحمان فراز