آرشیف

این بار با تقبل و تحمیل نمودن حالت نا پسند جوی، نا امنی ساحات، دوری راه و گذشته از پس انداز اقتصادی، خواستم کوله بار سفر را از ولایت غور به سوب کابل از طریق راه زمینی توسط موتر فلانکوچ از راه بامیان و میدان شهر بسته نمایم و این راه طولانی، پر فراز و فرود را با قصه های طولانی، دل انگیز و پر خاطره طی نمایم.
در جریان این سفر، از زندگی و وضعیت زندگی نامناسب مردم که در مسیر راه قرار دارند دیدن نمودم و واقعاً زندگی شان را خسته کن و قابل ملاحظه یافتم.
این مردم که از پستان فقر امرار معیشت می کنند، در شتاب بارش برف و ریزش سیلاب خود را گرم نموده و لباس برهنه فقر را بر تن دارند، با مشکلات فراوانی دست و پنجه نرم می کنند، اندک ترین توجهی از طرف سران حکومت وحدت ملی در قبال حل مشکلات شان دیده نشده و نمی شود. 
 با این همه مشکلات، آنها با پیشانی باز و با لب خنده از مهمانان و مسافرین این مسیر مهمان نوازی می کنند و نمی گذارند اشک وحشت چشم های عابرین را تر نماید.
از اینرو، از همه دوستان و فرهنگیان که به اطلاع رسانی ها دست دارند خواهش مندم تا اطلاع رسانی از وضعیت زندگی همچو افراد را مسئولیت خود دانسته و آنقدر اطلاع رسانی کنند که به سمع سران برسد.
با احترام
گل رحمان فراز