آرشیف

درست در 6 جدی سال 1358 ه.ش ارتش غول آسا و تماما عیار قطعات محدود اتحادیه جماهیر شوروی سابق، کشور عزیز مان افغانستان را به اشغال گرفتند و در طول این سال های اشغال گری وحشیانه شان دست به یک سلسله تخریبات مادی و معنوی ارزشمند زدند که تاریخ به هیچ وقت نمی تواند همان سلسله ها را فراموش کند و بطور دایم گواه اش خواهد بود.
آنها نه تنها بخاطر اشغال خاک افغانستان آستین برزده بودند و صف آراسته بودند بلکه برای بربادی دین، ایمان و نسل آدمی این کشور نیز تلاش مزید داشتند، آنها کاری دیگر نکردند و خواستند اشک یتیم های این وطن را جاری بسازند، مردم را به خاک و خون بغلطانند، حق انتخاب را از ایشان بگیرند، مردم را معیوب بسازند، مردان را شهید نمایند، خانم ها را بیوه و آبادی وطن مان را لکه دار سازند.
روسها با همان عملکرد وحشیانه شان خشم مردم را در مخالفت با قواه شان بر انگیختند و همان بود که در مقابل زنجیر های ارتش آهنین شان دست به خیزش همگانی زدند و با بیل، کلنگ و تفنگ های یک تیره شروع به مبارزه کردند و همان مبارزه جدی شان که برای حفظ مال، جان، ناموس و وطن بود با تلفات مالی و جانی بسیار به موفقیت انجامید و روس ها را در همین روز، 26 دلو 1367 آنها را مجبور به ترک وطن و تحمیل این سخن که افغان ها توانایی کامل و اراده آهنین برای حفظ و مستقل ساختن وطن شان دارند و اینکه جبر زمان آنها را از از نظر تجهیزات کم توان کرده اما باز هم با وسیله دست داشته شان جرات حفظ دیار شان را دارند، نمودند. 
علت اصلی پیروزی ملت مجاهد افغانستان در برابر اشغال روس های غول پیکر دار همانا اتحاد و وحدت همه افراد ملت افغان خوانده است، تا زمان اخراج روسها، افغان ها ولو در هر تنظیم و گروه که متعلق بودند، صرف نظر از چالش های ذات البینی شان بصورت یکپارچه دست به دست هم دادند و روسها را مجبور به ترک خاک شان نمودند. 
یادبود و تجلیل از افتخارات تاریخ برای هر ملت و امتی از اهمیت بخصوصی برخوردار است، ملت ها با یادبود و تازه داشتن روز های تاریخی خود احساس هویت و عزت را در خود زنده می کنند که در برابر مشکلات پایدار و در میدان کارزار استوار می مانند و آرزو های آزادی خواهی و آزاد زیستی شان شکوفا تر می گردد و پیامد اتحاد و همبستگی همدیگر را خوبتر درک می کنند.
پس، این روز آغاز آزاد زیستی در مقابل قدرت ابرقدرت ها را برای همه افغان های عزیز خجسته باد عرض می نمایم و آرزو می برم تا الگوی، افغانیت، اسلامیت و انسانیت که شعار یک پارچگی افغان ها در مقابل ارتش شوروی بود، به نزد همه افغان ها ارزش معنوی واقعی خویش را پیدا نماید و از این به بعد کسی به پشت دیگری برای گرفتن جان وی شروع به فعالیت ننماید.

با احترام
گل رحمان فراز