{{والصلح خیر}}

جای بسا مسرت و افتخار است اینکه اقوام زی رضا و میری به این نتیجه و تفاهم رسیدند اینکه راه حل در استمرار وخیم ساختن محیط زندگی و کاری برای یک دیگر وجود ندارد و هیچ سودی از آن بدست نمی آید و تنها میوه پر ثمر عبارت از؛ هم نظری، صلح و هم آغوشی می باشد، هم دیگر را پذیرفتند و به اختلافات کمتر و بیشتر از سه دهه شان که تباه کن، خانمان سوز و غیر قابل تحمل بوده است، نقطه اختتام بخشیدند و یکدیگر را بحیث برادر عزیز شان قبول نموده و در آغوش گرفتند.
جا دارد که از تلاش های بی شایبه والی صاحب ولایت غور محترم غلام ناصر خاضع، قوماندان امنیه غور محترم غلام مصطفی محسنی، تلاش های محترم کرام الدین رضا زاده وکیل مردم غور در پارلمان، ریاست شورای ولایتی، ریاست شورای علما، کمیسیون 24 نفری برای گفتگو با هر دو طرف و دیگر افراد که به این کار خیر و نیک دست داشته اند سپاس گذاری نمایم و از خداوند در قبال این همه تلاش های شان طلب ثواب و کاهش عذاب قبر گردم.
خداوند (ج) می فرماید: "خداوند سرنوشت هیچ قومی را تغییر نمی دهد مگر اینکه خودشان در این زمینه تلاش نمایند." بدون شک احدی را نمی توان پیدا نمود اینکه از تفرقه اندازی ها به نفع خود و قوم خود نفع ببرد پس وقتی که نفعی در آن وجود نداشته باشد، چرا هم این دنیای خود را نا آرام بسازیم و هم آن دنیایی مان را از دست دهیم؟!
نیکولو ماکیاولی (نیک پیر) – قهرمان رنسانس فلورانس د کتاب هنر جنگ اش می گوید که: هیچ کس به سبب اینکه انقلاب برپا می دارد و از همان انقلاب به نفع خود و افراد خود استفاده نیک می نماید و بعد خودش انقلاب را بعد از سود جویی خاموش و آرام می سازد، دست به انقلاب بزند! چون امکان دارد ایجاد انقلاب آسان باشد اما کنترول و خاتمه بخشیدن انقلاب کاریست بس دشوار و غیر قابل جلوگیری!
برای همگان معلوم است اینکه از خشونت و بی بندباری هیچ کس به جای نمی رسد جز اینکه سبب آغاز بدبختی و ایجاد دشواری های غیر انسانی بین اقوام گردد.
اگر قومی توانایی عام و تام در از بین بردن قوم دیگر داشته باشد، بدون شک قوم ضعیف هم به حد توان اش مبارزه خواهد کرد (مورچه به نیش اش و مار به نیش اش) اما به اطمینان می توان گفت که هیچ سودی در قبال موضوع قوم گرایی وجود ندارد و جز اینکه هر دو طرف را تباه کند، کاری دیگری از دست اش ساخته نیست!
روی هم رفته، آشتی و صلح اقوام زی رضا و میری را از صمیم قلب برای همه غوریان تبریک می گویم و این آشتی را برای آرام شدن غور به فال نیک می گیریم و امید که پایداری در حفظ این آشتی و هم آغوشی دیده شود و دیگر نبینم اینکه حالات گذشته بین این دو طرف دوباره تکرار گردد! و همچنان از اقوام دیگر که دچار جنگ های ذاتالبینی و تباه کن اند نیز می خواهیم تا همانند لبن دو قوم به صلح و همدیگر پذیری رو بیاورند و از مشکلات جنگ و خون خود را رهایی دهند.
پ.ن: حفظ مهم تر از ایجاد است!

نوت: علامه اقبال لاهوری گل گفته:

خدا  آن  ملتی  را   سروری   داد
که تقدیر اش بدست خویش  بنوشت

به   آن   ملت   سر و کاری   ندارد
که دهقان اش برای  دیگران  کشت

با احترام
گل رحمان فراز