"برای "رخشانه" داد خواهی کنید!

بگو آنجا که رفتی، شاد هستی؟!
بر آن سوی حیات، آزاد هستی؟!

کسی دزد شعورت، نیست آنجا؟!
تجاوز بر غرورت، نیست آنجا؟!"

"رخشانه" دومین دختر خانم است که در محضر چشم همگان قربانی عرف های ناپسندیده و عملکرد دوره جهالت های عرب می گردد و زندگی پر از آرزو اش را اجبارا ترک نموده و رخت سفر ابدی را برای درد دل کردن با "فرخنده" بسته می نماید. حال این غیوران که خود را حق به جانب می گیرند و بازوی خود را برای گرفتن جان رخشانه ها و فرخنده ها توانا می پندارند، نمی دانند که اسلام چه نوع حد و حدود را در ای ن رابطه مشخص نموده است!
"رخشانه" دختر خانم است که 19 بهار زندگی خویش را در تحت قریه آبدک ساحه غلمین واقع در 40 کیلومتری مرکز غور، محلیکه تحت استعمار استبداد گرایان و حامیان جهالت عرب قرار دارد سپری نموده است!
طالبان و قوماندان های مسلح غیر مسئول در آنجا از حاکمیت کلی برخوردار اند و وی را متهم به گزینش همسر مطابق به ذوق اش و رهایی از ازدواج اجباری کردند و همان بود که محکمه صحرایی برگذار کردند و وی را مستحق سنگسار دانستند.
سنگسار شدن خانم "رخشانه" بصورت غیر انسانی فاجعه بود که افسانه وار و فرخنده وار از پیش چشم همگان همانند داستان های سریال های ترکی گذشت و احتمال دارد زمزمه هایش دیری دوام نکند و مثل فرخنده جاده ی را بنام اش مسمی سازند و یا گلی را در مرقد اش آویزان سازند که کدام درد را دوا نمی کند. 
مهم ترین اصل را که فعالین جامعه مدنی می بایست در این رابطه اجرا نمایند اینکه به حد توان بکوشند تا این قضیه فرا منطقه یی محکوم گردد و همان هایکه این عمل وحشیانه را انجام دادند، بدانند که صد در صد در اشتباه اند.
فکر نکنم، انتخاب همسر مطابق به ذوق و رهایی از بزور دادن های روستایی بد تر و دشوار تر از ظلم و ستم قوماندان های مسلح غیر مسئول، جزیه گرفتن شان از مردم عوام، مختل سازی نظم و امن عامه، عروسی اربابان با دختران چهارده ساله…..! باشد.
خواست من فقط و فقط از وجدان های بیدار است و از ایشان صمیمانه تقاضا به عمل میآورم تا قضیه خواهر مان "رخشانه" را جدی تر از قضیه "فرخنده" بگیرند.
حال، نباید  به اشتباه گرفته شود اینکه هيچوقت ما مخالف تطبیق حکم خدا و شریعت اسلامی نیستم، اما تطبیق حکم خدا از آدرس طالبان که حتی خواندن کلمه خویش را نمی دانند و به وجود متبرک رخشانه ی معصوم سنگ های یک سیره را می کوبیدند جفایست که نه اسلام می خواهد و نه انسان میتواند تحمل کند.

با احترام
گل رحمان فراز