آرشیف

ریشة اصلی آدمی، آسمانی و ریشة هنر و تمدن اصیل افلاکی است. و منار جام، نیز به هیچ وجه، پرداخته از چند قطعه خشت و کاشی مختصر نمی باشد. در پیکرِِ اعتدالِ این تندیسة نادر، قرنها لطافت و رقت و بیشمار تنها و روانهای نخبه و یکتا ، زنده گشته و سر به افلاک برده است.
نگرانیهای جناب مستمند غوری، به عنوان شاعر و تاریخشناسِ معاصر غور در بارة حریمِ هنری و سلامتِ منار جام، باعث پریشانی جدی ماست. جا دارد که بدون فوتِ وقت، مقامات مسئول از عواقبِ چنین جفاهایِ جبران ناپذیر، آگاه گردند و به مشورتهای مستمند که در واقع، پیام اهل بیش غور است گوشِ هوش فرا دهند.
منار جام از نوادرِ آثارِ فرهنگی کشور و جهان است و طی سالهای متمادی، تعدی های بیشماری را از خودی و غیر خودی متحمل گردیده است. ولی امروز، عنقای غور از زیر خاکسترِِ قرون، سر بلند کرده؛ جمعیت ولایت غور بالغ بر هشتصد هزار نفر است و علما، استادان، آموزگاران،اهل قلم و هنر، فهرست مطولی را تشکیل می دهند. رسانه های جمعی در غور، رمق می یابند و کانونهای مدنی و فرهنگی پا می گیرند و وقتِ آن رسیده است که مقامات و محاکمِ محترمِ غور، واکنشِ بحق و کارشناسانة مستمند غوری را به عنوان دادخواستِ مردم و تاریخ غور، تلقی نمایند و یونسکو و هر مقام دیگری را از دستکاریهای خام و غیرتخصصی در حوالیِ منار جام، برحذر دارند.
 
صوفیه، حمل 1388