آرشیف

پ ن: ترک عادت موجب مرض است!
در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری افغانستان بعد از برنده شدن محمد اشرف غنی به صفت رئیس جمهور افغانستان، تیم رقیبش خواستار نصف قدرت سیاسی و مقام ریاستِ اجرائیه شد و گفتند که هرگاه در برابر خواست های شان بی اعتنایی صورت گیرد، آنها به ایجاد جنبش های ضد تقلب می پردازند و دوباره به نظرِ رای دهندگان خود رجوع می نمایند. که در نتیجه آن دولت وحدت ملی و یا دولت تقسیم نصفی قدرت ایجاد گردید.
کلمه ی "وحدت" بمعنی یک پارچگی و اتحاد آمده است و وقتیکه از حکومت وحدت ملی حرف زده میشود در حقیقت بدان معنی است که همچو حکومت ها باید با سهم کلیه افراد و اتباع کشور ایجاد گردد و هیچکس نباید تمایز قومی، سمتی و گروهی را در همچو حکومت ها ایجاد نماید. که حتی شعار های همیشگی هر دو جناب (ع و غ) هم همیشه همان بوده است که حکومت وحدت ملی یعنی حکومت همه گرا و حکومت فرا قومی. اما مشکلات و کشمکش های فکری و نظری بین اعضای هر دو طرف نشان دهنده این است که گویا تیم ها گفته های سرداران خویش را زیر پا کرده و آن گفته ها را زیاد تر از لاف و یا دروغِ شاخدار دیگر چیزی نمیدانند. اول باید خاطر نشان ساخت که آنها به نفاق عادت کردند و چطور میتوانند به این زودی ها ترک عمل نمایند (ترک عادت موجب مرض است)، برای آنها باید حد اقل پنج سال دوره کاری این حکومت وقت داده شود تا همدیگر پذیر شوند و تنها و تنها به خیر و آبادی این وطن تلاش ورزند. امروزه جنرالان بلند پایه ی ما بخاطر عدم جورآمد عالی جنابان و سردرگمی های همه کارمندان دولت از پوست های خود استعفا میدهند و حق هم دارند. (هیچ یک از سرپرستان ادارات نمی داند که تا برای چقدر مدت به پوست کنونی اش باقی می ماند، همه و همه چشم در راه تعیین اعضای کابینه اند). استعفای افراد بلند پایه و کاردانِ دولت به ضرر دولت تمام خواهد شد و برای دهشت افگنان و مخالفین دولت موجب ازدیاد انگیزه فکری و جنگی شان خواهد شد.