آرشیف

2020-12-15

رفعت حسینی

یک امشب را …
از آدابِ وزیدنِ باد

                    بگذار

و رسومِ باریدنِ باران

و آیینِ روییدنِ گیاه

              سخن گوییم

                          امشب

و از عنعنه یی که محبت دارد

و از رَوِشِ زیستنِ مرغزار

و از نحوۀ سفرسبزی درباغ.

 

>< 

 

بیا

   به آرامش

وباوربه رویش بیندیشیم.

 

>< 

 

همدمی درد را

        رفته یی دیرینه بفهمیم.

 

>< 

 

وبیندیشم که معنای آتش را نمی فهمیم

و آواز پراگندهءانفجار

وایستایی درد ، دیگر، با مانیست.

 

>< 

 

 

و شتابناکْ گردشِ هواپیمای جنگی

و بیم ازبمب و مَین

                   از سالیانِ دُور می باشند.

 

>< 

 

آدمی از دست نداده است

                         در محله پایش را،

 

و مردن

         به هجومِ خشمناکِ راکت وابستگی ندارد،

 

و پرچه های بدنِ آدمی

بر شاخه های درختی

                     دیده نمیشود،

 

و تلخی         

و پریشانیی ازبیدادگری نیست !

 

 

برلین

 دوهزار وسیزده

     

برگرفته از دفتر شعرمنتشر شدهء :

« بنفشه هایی که نرویدند »

 

       ««