آرشیف

بهـــار آمـــد بــیا تــا گل فشـــــا نیــم
سرود صلــح و یک رنگی بخوانیـــم
بیا که مشعل و حــــدت فــــرو زیـــم
که از فیضش شبی ظلمـت بــرا نیـــم

بیـــــا د روز نــو با یــــــد شگفتـــن
چــو آهــو در تـــلا ش صلح جستـــن
ز فرصــت بهرهء بسیـــــار با یـــــد
غبــــار کا هـــلی از خویش شستـــن

گلی یکرنگـــــی و الفـــت بکــار یـم
به کــار مردمی همـــت گمــــار یــم
دهیـــم دســـت بــرادر وار بـــا هـــم
بنای گلـــشن و حــــدت گــــذاریــــم

صـــبـا آورد بـــوی نـــــو بـــهـــاری
شمیم و عطـــر گــل از لا لــه زا ری
خو شــا فصـل بهــاروتازه گی هـاش
که فصل جنبش است و کـــاروبـاری

ببــارد همچو در, بــــاران رحمـــــت
که گـــردد باغ وبستـان پــر زنعمـــت
بچیــنـــد, دامــن و یــرانـــگــــری را
زگــیــتی دایـمــا, آن دســــت قـــدرت

تـــرا بـــا شــــد زرو امــوال بسـیـــار
بگــیـــر دســت یـتیـم و پیـــــر بیمـــار

چو بــوی کل شــو و دل شــاد گردان
که بـاشی ســرفــراز دیــن و هــم دار