X

آرشیف

گشت وگذاری در باغ بالا
نوامبر 21, 2014

فرشته صدیقی غوری

دنبال کردن نویسنده
چند روز است هوای کابل بهتر شده است. کم کم  بوی سبزه و بوی بهار به  مشام آدم راه می یابد. زمستان کابل سرد و یخبندان بود. سرک ها ، تپه های از برف و یخ را روی سینه  خویش حمل می کردند. آدم مجبور بود لباس های سرخ و سبز و آبی  ونازک و روشن را به الماری بگذارد و بالاپوش وموزه بپوشد. حالا وقتش است که  موزه ها و بالاش ها  به الماری برگردند و « انگُشت» های سرما  دیده ای  دختران دوباره  از سوراخهای چپلی تابستانی مشاهده شود.  بعد از ظهر  پنج شنبه ، به اتفاق نرگس، شهلا، و خواهر کوچکم انوشه صدیقی رفتیم باغ بالا.  هوای زیبایی بود. از آن بالا بالا،  شهر کابل بهتر دیده می شد. برج ها وبلند منزل های جدیدی که در پایتخت کشور قد برافراشته اند. هواپیمای که  از فضای خیر خانه به طرف تپۀ تلویزیون دور می زند. موتر های دود  داری که  از بهارستان  وکارتۀ پروان  به سمت گردنه ، بالا می آیند. دختری که با مادر وپدرش کاغذ پران به هوا می کند. کودکی که اسپند دود می کند. پسری که عینک دودی زده و موسیقی  موترش به شکل گوش خراشی بلند است از کنار ما  رد می شود و یکی  دوتا متلک تحویل می دهد.
شام که به خانه رسیدیم ، انوشه پیش از داخل شدن از اول تا آخر ، شهرگشتِ  ما را به  بابا  قصه کرد. با چه شور و اشتیاقی گپ می زد! وقتی چای خوردیم تاهنوز غذا آماده نشده بود که انوشه خواب رفت. مادر آن شب قابلی ازبیکی پخته بود. خیلی وقت بود چنین قابلی یی نخورده بودم. واقعا دستت درد نکند مادر! تحفه ناقابلی که در آن روز براش گرفته بودم حتا نمی توانست همان قابلی را هم جبران نماید. وقتی بسته را به دستش دادم لبخندی زیبای در لبانش مشاهد ه می شد. گفتم :  روزت خیلی مبارک مادر! آهسته خندید وگفت بسیار تشکر بچیم!!
 
X

به اشتراک بگذارید

Share

نظر تانرا بنویسد

کامنت

فرشته صدیقی غوری

نوشتن دیدگاه

دیدگاهی بنویسید

مطالب مرتبط

پر بیننده ترین مقالات

مجلات و کتب

پیوند با کانال جام غور در یوتوب

دریکی از روزهای پرحادثه ی روزگار که آفتاب از سوراخ ابر های کم پشت به دره می تابید وتابش اشعه ی زرین آفتاب شاخ وبرگ درختان را طلایی جلوه میداد وبر زیبایی های برگ ریزان پاییز میافزود .دره تنگ وکوه ها به ما نزدیکتر بود .راه همه ریگزار وکم عرض بود ،آبادی ها همه به یگدیگر شبیه،بام ها گلی ودیوار ها سنگی وآلونک های ایلاقی از زیر برگ وشاخ درختان سرکشیده بود در چنین روزی من به باغ (کنداخ )که در کناره ی شمالی رود مرغاب از شرق به غرب افتاده رسیدم .سکوت عجیبی بر باغ بال گسترده بود . باغ نشینان (کنداخ ) را رسم است که بادمیدن بهار به این باغ وسیع بساط کشی میکنند وآلونک های از نی وگل وسنگ میسازند وزیر درختان تنومند تخت وصفه برای استراحت میسازند وبه باغ اندرون بر سایه گاه می نشینند وچون مهمان از راه رسد بر صفه می نشیند وخوان می نهند سخت بزرگ از توت وزرد آلو وسایر اطمعه واشربه و خوشی ونشاط بر شاخساران وبه دره می پیچد .تا اول قوس این بساط واین باغ گرم است بعد به قشلاق زمستانی کوچ میکنند وزمستان را به خوشی به امید بهار دیگر میگذرانند . وکیل ۲۹عقرب ۱۴۰۳ چهارسده #ولایت_غور #باغ_کنداخ #چارسده #پاییز_افغانستان #موسیقی_محلی #زندگی_روستایی #طبیعت_افغانستان #دره_مرغاب #گلابی_و_توت #زندگی_کشاورزی #GhorProvince #KhandakhGarden #Chaharsada #AutumnInAfghanistan #LocalLife #RuralAfghanistan #MurghabValley #AfghanNature #TraditionalVillageLife
This error message is only visible to WordPress admins

Reconnect to YouTube to show this feed.

To create a new feed, first connect to YouTube using the "Connect to YouTube to Create a Feed" button on the settings page and connect any account.

گزارشات و مصاحبه ها