آرشیف

این روزها خوراک همه رسانه ها خصوصا رسانه های داخلی ورسانه های علاقه مند به افغانستان ازکابل گرفته تا لندن ، خبربرگزاری" کنفرانس لند ن" است ، ولی من هرموقع که نام کنفرانس یا سمیناریا ورکشاب وازاین قبیل عنوان ها می شود یادم ازارباب قریه ام میاید که خدایش بیامرزد سالها قبل حرفی گفته بود که فکرمی کنم حالا به کارآید .

 میگویند سال ها پیش درقریه ما یک نفر که شهردیده بود وماموردولت ،  برای اولین باردرقریه کارت عروسی آورده بوده  . وی درمراسم عروسی اش برای دعوت اهالی ازاین کارت ها به  مردم قریه فرستاده بوده ، ازجمله یک کارت هم برای ارباب قریه می فرستد  . ارباب وقتی کارت دعوت را می بیند ، درون وبیرون آنرا براندازکرده میخواند ، به آورنده آن کارت میگوید:  برو به مامورصاحب بگو اگربه جای این کارت قیمت آنرا برای من میفرستادی بیشتربه دردم میخورد وازشما بیشترتشکرمی کردم . حالا هرموقع  یادی ازکنفرانس یا سمیناری دریک جای دنیا می شود من به یاد حرف ارباب به این فکرمی افتم که  اگرهزینه برگزاری این کنفرانس ها وسمینارها رابه صورت نقده یا به قول برَرَ ه ی ها به صورت "خشکه"  سرآحاد ملت تقسیم می کردند شاید کارسازترمی بود . نظرشما چیست ؟

ع رفیعی . 7 دلو 1388 هرات