آرشیف

2014-12-3

سراج الدین سراج

پای لنگ

در بــهـــار آرزوی مـا گــــلی نــشـگـفـتـه است                   لیک بهر صـید ما صـیـاد هـرجـا خـفـتـه اسـت
مهـلت ده بر مــن ای دنـیـای غـارتـگـــر دمــی                    آنچه باید گفت تـا کـنـون هـمـه نـا گـفـته اسـت
نـیـستــم بـی مایـه چـون لـب بسته میبـیـنی مرا                    بوی کی دارد گـلی که غـنچه اش نشگفته است
ریــسـمـان عـمـر مـا چـنـد گــره دارد بــخـــود                    من یکی نکشوده ام چون طالعی مـن خـفته است
پای لنگ ما همیشه زخمی یی سنگ قضاسـت                   بردلـی ما زین شـقـاوت ها بـسی بنهـفـته اسـت
کـنـج تـنـهـای هـم ازآلام غـم مصـئـون نبود
هر قدم برداشتم دیدیم که مار نهـفـتـه است
 
ماه مارچ 2004