آرشیف

2014-12-6

الحاج عبدالشکور دهزاد

وطن که یکیست

چرا به جنگ وستیزیم ما ؟ وطن که یکیست
چرا ز هم بگریزیــم ما ؟ وطــن که یکــیست

چــرا ز خـوان لئـیم است آب و دانـهء ما ؟
چــرا ز دست اجـانب خــراب خـانــهء ما ؟

چـرا به حــربهء اغیــار هـر کـرانهء ما ؟
هـمه همیشه بسوزد زمیـن و لا نـهءمـا ؟

بیا نه اینکه عزیزیم ما ؟ وطن که یکیست
چرا ز هم بگریزیم ما ؟ وطن که یکیست

نه ما هــمه ز یکی ملت و یکی دینـیم ؟
نه ما همه ز یکی کیش پاک و آئینـیم ؟

نه ما همه به جسارت چو بازوشاهینیم ؟
اگر که ها، ز چه رو دل سیاه و پرکینیم ؟

خراب چوکی و میزیم ما وطن که یکیست
چــرا زهم بگریـزیم ما وطن که یکـیست
بیــا بگـو تو دگــر حرف آشنـا ئـی را
بزن به صفحهءدل نقش همگرائی را

بیــا بگو به صــراحت گپ نـها ئی را
بیــا که عزت این خطــه ءخــدائی را

دگربه هرزه نریزیم ما،وطن که یکیست
چــرا زهم بگریزیم ما،وطن که یکیست

بیــا خرابی این خــانه را کن آبــاد ش
بیــا ز قــید تظــــلم نمــا تـــو آزاد ش

بیــا مکن به دل دیگــران تو بر بادش
دمی بخوان تو نواهای(فضل)و(دهزاد)ش

بیا ز خواب بخیزیم ما،وطن که یکیست
چــرازهم بگریزیم ما،وطــُن که یکیست