آرشیف

2014-12-24

استاد فضل الحق فضل

وطن این مهـد مـردانم قـشـنگ است

وطــن  ا یـن  مـهــــد  مــر د ا نـــم  قـشـنـگ  ا ســت
د ر  و  د شــــت  و  بـیــا بـا نـــــم  قـشـنـگ  ا ســت
 
ز  کـا بــــل   تـا   جــــــلا ل   آ بــا د   و  ز ا بــــــل
ز قــنــــد و ز  تـا  بــد خــشـــا نــم  قـشـنـگ  ا ســت
 
ز خـو ســت و غــز نــه  و هــلــمــنـــد  و نـیــمــروز
ســری  پــل  تـا  بـه  لــغـــمـــا نــم  قـشـنـگ  ا ســت
 
شــکــــوه   قــنـــد  هـــا ر  و  شــهــــــر ت  بــلـــخ
فـــرا ه  و بــســـت و پـــرو ا نـــم قـشـنـگ  ا ســت
 
ز د ا یـکـــنـــد ی  و  تـخــا ر  تـا  بـه  فـــا ر یــا ب
ز  بـا د غـیـس  تا  ا روز گـا نـــم  قـشـنـگ  ا ســت
 
ز نــو رســتـــا ن  و  ورد ک   تـــا  ســمــنـــگــا ن
ز لــو گــــر تـا   بـه  بــغـــلا نــم  قـشـنـگ  ا ســت
 
ز پـکـــتـــیـــکــا   و  کـا پــیـــســـا  و  پـکـــتــیـــس
کــنــــر هــا  تـا بـه جــو زجـا نــم  قـشـنـگ  ا ســت
 
چـه   مـی  پـر ســـی  ز  پـا مــیــر  و  ز سـا لــنــگ
که  پـنـجـشـــیــر و شـبـر غــا نــم  قــشــنـگ  ا ســت
 
بـــتـــا ن   بـا مــیــــــا ن  و  تـخـــــت  ر ســــتــــــم
ز  کـهمــرد  تـا به  ســیــغــا نــم  قـشـنـگ  ا ســت
 
ز  غـــــو ر  بـا  ســتـــــا نــی   تـا   هـــــــر یـــــــو ا
ز  مــــر و ا  تـا  بـه غــور یــا نــم  قـشـنـگ  ا ســت
 
ز جــا م  و چـشــت و ســا غـــر تا  چـهـــل  ا بـد ا ل
چــلــیـنــگ   شــا ه  مـــرد ا نـــم   قـشــنـگ  ا ســـت
 
ز جــــلــگــه ُ  مــــــزا ر و  غـــو ک   و  بـا غــنـــــو
ز فـــر خـــا ر  تا کـــد ســـتــا نـــم  قـــشـنـگ  ا ســت
 
ز   مــر ز   فــا ســـک  و  د یــلـه   تـا  بـه  فــا ریا ب
ز قــطـغـــن  تـا  به   خـنـجــا نــم   قـشــنـگ   ا ســـت
 
ز  لــعـــــل  و  چـا ر ســـد ه  تـو لــک  و فـر ســـی
ز تـلـخـــک   تا بـه کــــر مـا نـــم  قــشــنــگ  ا ســـت
 
ز  د و لــتــیــا ر  و  پــشـــتـۀ  لــو ر  و  مــر غــــا ب
ز  د هــــو ر  تـا   بـه   بــیــــد ا نـــم  قـشـنـگ  ا ســت
 
د و لــیــنــه   تــیـــوره  شـــهــــــر ک   و  ســـا غـــــر
پـســا بــنـــد   تا  بـه  ســـنــگـــا نــم  قـشـنـگ  ا ســت
 
ز شـاه  جــوی  و گــودر پـهــــن  تـا  بـه  ســلـمــیــن
بــر نـجــی  تا بـه خـوا جـگــا نــم  قـشــنـگ  ا ســـت
 
ز نا ســفــنــج  و  حـصــا ر ک  تا  بـه   ظــهــــرا ن
فــراه  رود  تا بـه  بـه  گـلـــد ا نـــم  قـشـنـگ ا ســـت
 
ز  غــلــمــیــن  ســـر خـســرای  سـیــنــی و نـو رک
ز گـو هــــر  تا  به  یــا مــا نـــم  قــشـنــگ  ا ســـت
 
ز  چـا رد ر  عـا شــقـــا ن   ســـر شـا ر  و نـیــلـی
شـکــوه   چـشـمـه  ســـا را نــم   قـشــنـگ  ا ســـت
 
ز غـا رک  گـرد  هـلـنـگ  تا  هـو ت  و بر هــو ت
ز نـقـــشـــی  تا  به  د زدا نـــــم  قـشـنـگ  ا ســـت
 
ز  کــشــر و  ســر ســبــد  گـــرمـا ب  و قــتـلـیــش
اوبه   و چـشــت  و گـلــــرا نــم  قــشـنـگ  ا ســـت
 
ز قـا د س   پـسـته  لــیـق   ســبـــز ک  و  لــنــگــر
جـو نــــد  و ســـیــر  لا مـا نــم  قــشــنـگ ا ســـت
 
ز شـیـنـد نــد  تا  بـه  ا نـجـیــــل  کــشــک  و کـــر خ
ز کـو هـسـا ن  تا  سـیـا و شـا  نـــم  قــشـنـگ ا ســـت
 
یــخــــن  و  ســیـــن  و قــبــه   تـا  بـه  را  قــمــشــت
د ه   قـا ضـــی  و  کــنــعــا نـــم   قــشــنــگ  ا ســـت
 
ز  ا لــلـــــه  یـا ر  و کــشـکــک  تـا  بـه  گــــر گــی
پـلا ل  و  د شــــت  مـــیــد ا نـــم   قـشـنـگ  ا ســـت
 
ز گـا و کـش  چـهــا ر را ه  زا ر  گــی  و  کــو تـا ه
بـه  مــا ه   گـــل  شــا ه  خـو بـا نــم قـشـنـگ  ا ســت
 
تـــمـــو ز   گــــــرم  و  ســــــر مــا ی   د و  چــلـــه
یـــخ  و  بــــر ف  ز مـســـتــا نــم  قـشــنـگ  ا ســـت
 
بــهــــــا ر  و  ســیـــر  گــلــگـــشــــت   بـهــــــا ری
نــمــو د  ا بـــــر و  بـا را نـــــم   قـشـــنــگ  ا ســـت
 
شـــقــا یـــق   کـــرد ه   ر نـگــیــن   کــا ه   د رو  را
ســرا ســـر غـــو ر  و یــــرا نــم  قــشـنــگ  ا ســـت
 
بــه   یــا  د   شـــــا ه   ا مــــا ن  ا لله    و  آ  ثــــــــم
هــمــیــشــه  ذ کــــر سـبــحــا نــم  قــشـنــگ  ا ســت
 
فـــر و غ  د یــــد ه  هـــا  نــو ر تـجـــلـــی  ا ســـت
مــرا  ا یــن  نــو ر و ا یـقــا نــم  قــشـنـگ  ا ســت
 
شــــریـفــی  را  نـــــژا د   نـــیـــک  و  مـیـمــو ن
مــرا  ا یــن  د رد  و د رمــا نـــم  قـشــنـگ ا ســت

 
 

استاد فضل الحق فضل
هـــرا ت  ثــور سا ل  1391 هـجـری شـمـســی
 
ایـن پا رچه  به ا سـتـقـبا ل  مـنـظــو مـۀ  زیـبای  نـور چـشـــمــم  شـریـفـی نـژاد  که  با اسـتـقـبـا ل  شـعــر جـا نـا نـۀ جـنـاب  فـروغ، فـروغـی که جام غور را فروغ و نور و بر دلهـای رنجوران سـرور بخـشـیـده  اسـت زیب قـلــم کـرده بـود نـد ســروده  شــده ا ســت.  آ رزو مـنـد م تا طـبـع شاعرانه و خوش قـر یـحـۀ شـان  هـمـچـنـان جو شـنـده و  خـرو شـنـده تر با شـــد و خـداوند بر اسـتـعـداد خداداد   ذوق خود جوش شان برکت فراوان عنایت فـر مایـد. آمـیـن یا رب العا لـمـیـن.