آرشیف

2014-12-29

عبدالکریم خشنود هروی کهدستانی

هر چه هست اندر جهان، مصروف ذکر او بود

هرکُجا بیــــنم خُدایا !،جایگاه حیــــــــرت اســت                گر فراتــر پانـــهم، آن پایــــگاه حــُرمــت اسـت
چه عجائب لــــذّتی دارد، هــــــوای در گهَــــت                 هر قــدم سوی تو، بر من چه نشان برکـت است
رَهــروِ راهِ خودت را قوّت میبخشی یا الــــــه !                هرچه میبینم در اطراف،جانبت در حرکت است
هیچ ساکن نیست در عالم،ومن هم در جهــِــــش                 تا رسم بر درگهت ،آنهم ازآنِ قــُـــدرت اســـت
اِشتـــــیاق سَیرکویت،قــّوت جـــــــــان من است                اینهمــه نیــرو ،هـــمانا،ذرّه ای از هــمّت اســت
رهنــمای من تــویی ، فرموده ای حُکمی برا م                  مهر تو در دل همیدانم،چه خوش یکـدولت است
ســر نخواهم زد ز راهت ، تا نگردم رو ســـیاه                 ای خــُدای لایزال!،دانم که این چه عـِـزّت است
تو مدد کُــن در سفر،دِه توشه ای ازلطف خویش                ذکر پاکت در دلـــم،چه منـــــبع با حَشمت است
آن غذای روح بر من،مایه ای فرخُنـد ه گیــست                 بین تو ای جانم ! غذارا، درچه خوانِ لِذّت است
جان من مُحتاج عشق ،محبوب او،مُحتاجی جان                 گر نبا شد حاجتی ،اندر جهان کــَی محبّت است
آن دیاری راکه من جویم ، مکانش در دل است                  هر که دانـــــد راه او، او در پنـاه عصمت است
گر تو خوابی ایبرادر!،قلب تو در خواب نیست                  خواب ومـرگ باهم برادر،غفلت تو نکبت است
شـرح حالت کــَی کنم من،منکه خود این عاجزم                 عُجز خود پیشش کُنـــم،کاو آستان رحمت است
در تــصّور مینگــــــنجد ،آن همــه دنیـــا ی ا و                  اینچنین دنــــیا که بینی،افتـــــخار طاعت است
هر چه هست اندر جهان، مصروف ذکر اوبُود                   ذوق ذکرش مُســلِمان را،رشتـــه مُحبـّت است
ای دِلِ مقبول من، ذکر توانــــــدر گــــوش من                   صُحبتم با تو همیشه ،جان را هـم راحـت است
من بجـُز مهر و صفا  ،دگر نخواهم از جــهان                    آنچه غیر او بـُود،بر من و تو آن ذِلّــــت است
بـَـه بــَه ای جانم ! که توگردیده ای محبوب ا و                   حــُبّ عشـقش مرترا ،ازبهترین خِصلت است
(خشنود) از آن مهر او،در عشق خود جان میــدهــد
جــان و دِ ل هردو فدایش،این چه جاه و سِمّت است
 
 
عبدالکریم (خشنود –هروی-کهدستانی ) مقیم شهر کییف-اوکرائبن مورخه 25|08|2008 م.