آرشیف

2016-12-2

دوکتور ص. سعیدي

نمونهء مشخص از تعصب و کج بحثی!

یک ھموطن استدلال میکند که ما یک قهرمان ملی داریم و کسی دیګر به شمول امان الله خان غازی را نباید جناب محمد اشرف غنی رئيس جمهور دولت اسلامی افغانستان قهرمان ملی خطاب کند! 

میخواهم بګویم که:
باغ به ګل های زیاد زیبا است.

در یک وطن ھرچقدر و حتی کل ملت قهرمان باشد آن ملت سربلند و سرفراز است.

ما با سیستم خراب تعلیمی در صنف یک اول نمره داشتیم. و کسی دیګری غیر از یک نفر اول نمره نبود یا بوده نمیتوانست. تعجب نیست که بخش از قومندانان و امیران جهادی بهترین فرزندان قهرمان این ملت را سر به نیست، نابود و شهید کردند تا مبادا ان سر از سر خودش باندی نه کند. تاریخ و قصه های این مبحث زنده، طويل و عريض است. 
بلی سیستم تعلیمی خطا  و تاریخ زده چنین تحمیل کرده که یک اول نمره باشد
واین درست نبود. همچنان افکار افراط و لجنزار دیگر یکه یک قوم قهرمان و ګویا   دیګر اقوام … قسمت دیګر ازین. معضله منحط فکری  

وطرز تفکر خطا و غير انسانی است. 

ما در مراکز علمی جهان اموختیم و دیدیم  که در یک صنف همه صنف در صورت شایستګی اول نمره شده میتواند و این روش درست است. 

فرق بین حیوان به نام انسان و سایر حیوانات همین است که انسان اشرف المخلوقات با عقل و درایت از فهم و تجارب نیک انسانهای دیګر  میاموزد و ما باید تجارب نیک بشری را از خود کنیم. 

واما به صورت رسمی و غیر رسمی قهرمان یعنې چی؟ 

کدام مرجع رسمی است؟ مګر رئيس جمهورکشور رسمی نیست؟ واګر این حاکمیت را قبول ندارند باز این ملت رسمی نیست؟

واګر رئیس جمهور با تصمیم خوب ویا بد اعلام کرده که تخلص احمد زی از نامش حذف باشد، چه دلیل  وجود دارد که ما مکررا درین رابطه از رئيس جمهور کشور صرف احمدزی احمدزی یاد و خطاب كنيم و نام بګیریم؟

لذا کور دل و تنګ نظر بودن خطا است و حتمی نیست به هرقیمت و لو غیر منطقی باد کرد!

الهی هدایت نیکی کن. آمین