آرشیف

از بسکه بود جلوۀ قدش چمن آرا
با شوق شتا بنده به آغو ش کشیدم

از باغ تمنا گل شاداب وفا را 
با جلو ۀ مخصوص نگاهش بگزیدم

دل بود اسیر غم دوران ، چو غزالان
صد شکر از این حلقۀ گرداب رمیدم

از فیض دم پاک شفا بخش طرب زا
چون غنچه بسی خرم و شاداب دمیدم 

شد تازه مشامم چو گل روضۀ رضوان
از نکهت جان بخش که دوشینه شمیدم

مطرب به دلم تاب طربداد نوا را
پا کوب وغزل خوان به نوایش گرویدم

صد مژده و اسرار موافق به زمانه 
با گوش دل از لعل خموشش بشیندم