آرشیف

2020-2-2

رفعت حسینی

نازنینی گـُـل

 

زنازنینی یک گـُـل سخن بزنیم

نه ازازدحامِ فکرت خار

وازهای وهوی رفتن وبدرودونابودی لبخند

وازرفیق وازمجاهداسلامی وشورای نظار.

(((

گهی زمانه یی که درآنیم

دوام می آرد.

(((

غریوهجرتِ خودرا به وادی هیچ

چه بی شمارشنودیم.

(((

پایداری دیداراشک

و دشت های پیهم غصه

ومدفن ِ من هم نسب هستند

همیشه.

 

برلین ،

دو هزار و هژده