آرشیف

2017-7-2

معلما!

تو شمعی که با سوختن خویش مشعل حیاتی علم ومعرفت را جاویدانه می سازی؛شعله هایت در تاریکی های جهل و نادانی پرتو اندازی میکند تاکه نور هدایت ورهگشائی را به همگان پیشکش کند.
معلما! 
براستی توچون خورشیدی هستی که شعاعی فرح بخشت بالای سرزمین های آلوده از میکروب های فلاکت بار تعصب ،تبعیض و نا آگهی میتابد ؛این همه
پدیده های شوم را از زمینی سینه ها می زداید.
در عوض آنها نهال دوستی ،صمیمیت وهمپذیری را نوازش میدهد تاکه قلب ها را باهم نزدیک ساخته؛تاحسی اخوت وبرابری تقویت گردد .
ای معلم!
این توبودی که ضریح سبزی آگاهی بر آغوش  فشردی  
جهل ،نادانی وکدرت را از سینه بی کینه ستردی سینه ریز نور را بر سینه شب دیجور آویختی 
واین توبودی که لحظه های درد را با آهی سرد آمیختی 
وآرزوهایت را بر حریری آه پیچیدی . 
ای معلم! 
دستان گل افشان تو از باغ  آسمان ستاره می چیند وبر زمینیان می افشاند.
وگل معرفت را از شاخساری پگاه چیدی وبرانسانها هدیه نمودی 
ای معلم !
تو همانندی باران بهاری فرو میباری قلب ها وروانهای پژمرده را حیات دوباره می بخشی وهمچون نسیم صبحگاهی باوزشت جان های خسته راآرامش میدهی .
تو به شمعی میمانی که خود میسوزد و به دیگران روشنائی را به ارمغان میآورد.
تو همانندی پروانه که خود را به آتش انداختی ولیکن علم ومعرفت را به بشريت ارزانی کردی .
براستی معلمی شغل نیست عشق است.
عشقی که همه را مجذوب خود مینماید 
یک عاطفه است؛ عاطفهء که بر همگان یکسان و همه را زیر تأثرى خود قرار میدهد.
معلم زبان حقیقت است که واقعیت هارا بیان میکند ؛برای احقاق حق ایثارگری مینماید.
معلم خداوندگار دانش است؛دانشی که انسان را به اوج قلل معرفت میرساند .
معلم راهنمائی است که بشر را  به سائری کرات رهنمائی میکند با دانش خود.
به قول استاد سخن سعدی بزرگ که میگوید :
(درخت تو گر باردانش بگیرد  بزیر آوری چرخ نیلوفری را ) 
در حقیقت امر، ایجاد کننده گان تکنولوژی در جهان معلم است همه پیشرفت ها مدیون زحمات بیدریغ او و در گروی معلم قرار دارد.
آموختم در وصفت بنویسم زجابرخواستم قلمم میگویید بسا جملاتی است که در اوایل همراه من بدست شاگردش میفشرد تا او نوشتن بیاموزد؛حالا باکدام وصف آغاز نمایم.
همین بس که بگوئیم مقصد از ن والقلم تویی ای معلم!
کتاب مدح تورا آب بحر کافی نیست 
که تر کنم سرانگشت وصفحه بشمارم
– 
و در پایان می خواهم سخنانم را بایک بیت خاتمه دهم 
آموزگار گرچند خداوندگار نیست 
آموزگاری جز خداوند گار نیست  
با احترام نویسنده نورمحمد نور مرزبان محصیل سال اول دانشگاه دفاعی ونظامی ملی  کابل افغانستان مورخ 4میزان 1395 ه.ش