آرشیف

طوریکه ملاحظه میگردد افراط در خود نمائی وریا کاری کار مندان عالی رتبۀ دولت کشور را به سوی یک بحران کاملا زیانبار سوق میدهد.حقیقت این است که هر کس در تلاش است به خواست ها وآرزو های خود از مجاری غیر اصولی دست یابد. این خود محوری افرادجاه طلب استقلال وتمامیت ارضی کشور را در خطرنابودی قرار داده است.

اگر ارگان های رهبری دولت قادر به تفاهم ومذاکره با یکدیگر نباشند از سائر گروپ ها وکتله های بی سواد وکم سواد که در نقاط کوهستانی ودور دست کشور در حالت نزاع ودشمنی قرار دارند چه انتظار خواهد رفت؟مخالفت های قومی وگروهی خارج از دائرۀ دولت باعث تقویت صفوف طالبان ومخالفین دولت گردیده پس مخالفت وکشمکش های قدرت در هیئت رهبری دولت به کجا خواهد انجامید.؟

درین نوشته به برخی از حوادث بحران آفرین کشور با ذکر اولویت ها اشاره میروم وقضاوت هموطنان را درین راستا باز میگذارم.

تظاهرات در خوست وپنجشیر.یا دفاع بد

درپی مشاجرۀ لوئی سارنوال کشور با یکی از مسئولین امنیتی پیشین وزارت داخله عدۀ در خوست وزابل به طرفداری از سارنوال وعدۀ هم در پنجشیر به طرفداری از جنرال جرأت دست به مظاهره زدند.آیا این دوشخص قدسیت دارند ویا گرۀ از مشکلات مردم فقیر ونیاز مند مارا گشوده اند؟ نه خیر. این دوجناب هر چه باشند باز هم دو فرد از جامعه کشور اند که جز ما جرا آفرینی کار دیگر انجام نداده اند.پس چرا مظاهره ودفاع؟

این مظاهره به این دلیل شکل گرفت که مردم ما شخصیت هارا با اساس حق وباطل ویا کار خوب وبد شان نمی شناسند ,بلکه حق وباطل را از دیدگاه شخصیت ها ویا وابستگی های سمتی ,گروهی ونژادی تشخیص میدهند.مثلا مردم خوست وپنجشیر قبل ازینکه درک کنند سارنوال بر حق است ویا جنرال جرأت در شمال وجنوب به طرفداری ازین دوشخصیت ما جرا جو به دفاع پرداختند.که طبعا دلیل این تظاهرات انگیزۀ جز گرایشات قومی وسمتی چیزی دیگری نمیتواند داشته باشد وحال  تنش های شخصی تا سر حد قوم, سمت ونژاد وسعت یافته است. واگر دفاع کور کورانه از افراد بنام قوم ونژاد ادامه پیدا کند آینده کشور را شما پیش بینی کنید.؟ تنش های های رئیس دولت ورئیس پارلمان, بر خورد سارنوال وجنرال ,جنگ أعضای پارلمان با خبر نگاران …

مظاهره بخاطر دفاع از لوی سارنوال  در ولایات خوست وزابل که والیان هردو ولایت از افراد حزب اسلامی میباشد این پیام را نیز می رساند که افراد حزب اسلامی در زیر پوشش فعالیت های افراطی لوی سارنوال بار دیگر در تلاش ایجاد درامۀ خطر ناک هستند.ایشان با این اقدام باری دیگر خشونت های قومی وسمتی را دامن زده و مشکلات دولت را زیاد تر میسازند. در ولایت خوست در دفاع از جمعه خان همدرد که از افراد حزب اسلامی است نیز مظاهره وپشتیبانی صورت گرفت.از قرائن معلوم میشود که ولایت خوست ابتکار دامن زدن إختلافات سمتی ونژادی را بدست گرفته است وسائر ولایات جنوب را به انجام أعمال مشابه تشویق میکند. امید وارم ملت  واحد ویکپارچۀ افغانستان پنجشیر را نماینده شمال وخوست را وکیل ونماینده جنوب کشور بحساب نیاورند.

ضعف در رهبری:

 رئیس جمهور کشور جناب حامد کرزی شخص معتدل ومتحمل است, اما از قدرت پیشبینی کمی بر خوردار است و از طرف در مسائل حاد کشورخودش تصمیم گیر نبوده زیاد تر نقش سیل بین را ایفا میکند..

این نکته را بخاطر یاد آوری نمودم که ضعف در پیشبینی وسستی در ارادۀ رهبری دولت باعث شده, تا قوائی سه گانه کشور کاملا در مواجهه وتقابل قرار گیرند، طوریکه مسئولین دولت به جای رسیده گی به امور کشور داری, هر روز در حال مبارزه بایکدیگر به سر میبرند.به اصطلاح نمک کشور گندیده است. رئیس جمهور باید هنگام آغاز پروسه استضاح وزراء با تفاهم به هیئت رهبری پارلمان این موضوع را پیش بینی میکردند که استیضاح وسلب إعتماد از وزراء در خصوص یک موضوع زیان آور است .اسیضاح خودش یک نوع جزاء تنبیهی است, میشد که به همین مرحلۀ تنبیهی إکتفاء میشد. در یکزمان در یک مسئله هم استیضاح وهم سلب إعتماد آنهم با دفاع ومخالفت قوۀ مقننه ومجریه خالی از زیان نیست. که هر روز ابعاد این بحران که در حقیقت یک افتضاح سیاسی در کشور است گسترده تر میگردد. بر داشت وقضاوت غیر عادلانۀ هیئت دولت در شمال هم از اختلافات هیئت رهبری دولت ریشه میگیرد.

مظاهره جوز جان،دوستم ودولت.

اینکه تظاهرات جوز جان بخاطر حق طلبی بوده ویا بهانۀ برای تحرکات بعدی تا هنوز قضاوت قبل از وقت است.چون تظاهرات به ذات خود نه مذموم است ونه ممنوع, آنچه جلوۀ شنیع وبد داشته همانا خشونت وکشتار بوده که در جریان تظاهرات اتفاق افتاد ودامنه آن تا ولایات دیگر نیز کشانیده شد.. ودیدیم که اثرات خودرا از شمال به جنوب کشور نیز گذاشت ومردم خوست بخاطر دفاع قومی ویا گروهی به طرفداری از جمعه خان همدرد دست به تظاهرات زدند ومردم سر پل هم بخاطر دفاع از دوستم به راه پیمائی پر داختند. آنچه مسلم است این است که مظاهرۀ به مفهوم دفاع کور وپیامد بد صورت گرفت, چون تا هنوز موضوع بر رسی نشده وحق وباطل هم در هالۀ ابهام قرار دارد.لذا تظاهرات ولایات شمال وجنوب شبیه دادطلبی بخاطر رویا روئی سمتی وقومی است.که میتوان آنرا بنام دفاع بد نامگذاری کرد.

جنرال دوستم از مجاری اصولی استفاده نکرده است.

جنرال دوستم که از موقف عالی دولتی بر خوردار است, میتوانست بار بار رئیس جمهور را از نار ضائیتی خود  ومردم جوز جان رانسبت به جمعه خان همدرد واقف سازد . واگر مشوره وتفاهم بجائی نمی رسید ،از طریق مطبوعات هم میشد این مشکل باز تاب یابد.واما مظاهرۀ آنی وخشونت آمیز طبعا نتائج ناگوار از خود بجائی میگذارد. این تنها دوستم نیست که افراط میکند هیئت دولت نیز در قضاوت وبر رسی زیاد تر از حد چشم پوشی کرده اند، مثلا اگر محترم معین مرستیال هیئت مؤظف دولت به این نتیجه رسیده است که تظاهرات را دوستم وافرادش سازماندهی کرده اند میشود روی بر آن صحه گذاشت واما اینکه میگوید فیر از طرف پولیس صورت نگرفته وافراد مسلح غیر مسئول بروی مردم آتش گشوده اند, قضاوتیست غیر قبول.این اظهارات واقعیت بودن همه بر رسی ها را زیر سئوال می برد, چون مردم از پردۀ تلویزیون دیده اند که پولیس از بالای بام وپایان در حال فیر است.این إغماض وتحریف بخاطر مصلحت های قومی حساسیت بر انگیز است.مردم عام کشور از هر قوم ونژاد که هستند با یکدیگر زنده گی وتعامل خیلی ها نیکو دارند. مشکل که وجود دارد در افراد کلیدی دولت وروشنفکران است که که هرروز با اتخاذ تصامیم سمت گرایانه وقوم پرستانه بحران آفرینی میکنند.

همسایه ها هم به آیندۀ افغانستان مطمئن نیستند.

سیاست کشور های همسایه نسبت به افغانستان متأثر از سیاست منفی آمریکا در جهان ومنطقه است.همانطوریکه همزیستی مسالمت آمیز بین افراد وأحاد جامعه رمز مؤفقیت است وبه همین تر تیب بر خورد مبتنی بر حسن همجواری بر إعتماد وهمکاری مشترک همسایه ها می افزاید وبعث تقویت روابط بین همسایه ها میگردد.اما طوریکه ملاحظه میگرددإخراج دستجمعی مهاجرین افغانی از ایران وتهدید پاکستان مبنی بر إخراج  بیشترمهاجرین ازان کشور وبه تعقیب آن إعلامیه دولت تا جکستان در جهت اخراج افغانهای مهاجر از دوشنبه  حکایت از ظهور یک توطئۀ منطقوی دارد که.این پروسه میتواند دولت را شدیدا زیر فشار قرار دهد ونیروهای زیاد راکه از لحاظ اقتصادی محتاج اند جهت اخذ پول در کنار طالبان قرار دهد .لذا همان طوریکه مظاهره به طرفداری ویا مخالفت افراد زیان آور است. راه اندازی مظاهره بر ضد کشور های همسایه هم مفید نخواهد بود.کشور ما همانطوریکه به کمک جامعه جهانی نیاز دارد به کمک وحمایت همسایه های نزدیک خود نیز نیاز مند است.دولت باید این ظرفیت وتوانائی را داشته باشد تا إعتماد همسایه هارا جلب نماید.همسایه ها افغانستان نسبت حضور نیروهای خارجی در رأس آمریکا نسبت به آیندۀ افغانستان مغشوش اند.سیاست ایران هم نسبت به افغانستان متأثر از سیاست منفی آمریکا علیه آن کشور است.