X

آرشیف

مخمس بر غـــــــزلِ ابوالمعانی بیدل
دسامبر 28, 2014

محمد نعیم جوهر

دنبال کردن نویسنده

دردلِ شـمس و قـمـرپیـمانـه ،نـشکست و نریخت
تـا زمیـن درگردش آمـد خانـه،نـشکست ونریخت
خُم بـه جوش آمد ولی مـیخانه نـشکست ونریخت
اشـکِ ازمـژگان درین ویرانه نـشکست ونریخت
خوشه خُشکی داشت اینجا دانه نشکست ونریخت 

بـا چنـیـن طــرزِجـفــایـت ازقـدیــم دل آشنـاسـت
آتــشِ هـجــرانِ جـانـان، خــانـۀ دل را بــلاســت
دردِ عشقـت راعلاجـش گـفـته بودم بـی دواسـت
بــاعــثِ هــرگــریـه و فـریـاد لُـطفِ آشـــناسـت
شیشه وصهبــای ما بیــگانه نـشکست و نریخـت

عــشق آخــربـرزُلیــخا، چـهـره اش زیــبــا نـکرد
کُــرتـۀ یـوسـف مـگــر، یـعـقـوب را بـیـنـا نــکرد
تـوبـه کــرد و لـیــک امـا تــرکِ ایـن دنـیــا نکرد
سعـی ســرچـنــگِ مـلامـت چـــارۀ ســـودا نـکرد
موی ازمجنـون به چندین شانـه نشکست ونـریخت

بــــازجـوشِ محـفـلــت آرایــش سـرشــارداشـــت
رقـص ومستــی وطـرب هنـگامـۀ بـسیـا رداشـت
زاهــد هــرســوگــفـتگـو بـا دلـبــرو دلـدار داشت
مـجـلـسِ مـی شـیـشـه وپـــیــمــانــۀ بــسیـارداشت
هیـچ کس چون مُحتـسب مستـانه نشکست ونریخـت

غــــیـرِ او ایــدل پـــریــروی نــخــواهــی یـافـتـن
درمـیـــانِ قـــامــتــش مــوی نــخـــواهـی یـافـتــن
هــیـچ فــرهــادِ ســرِکـــوی نـــخــواهــی یــافـتــن
تـا ابــد درخـــاک اگـــرجـــوی نـخـواهــی یافـتـن
آن قـدح کــزبازیِ طـفـلانـه نـشکست و نــریـخـت

مُـــرغِ دل تـــا یـک سخن ازشوخِ بـی پروا شنیـد
ازبـــرم پـــروازکـــرد و یـکــدمــی سویـــم نـدیــد
جوهر) ازدردِ فراقـش روزوشـب درخون تپیـد )
ما تــــم امــروز دیــــد و نـوحـــۀ فـــردا شـــنــیــد
اشکِ مـا( بیدل) بـه هیچ افسانـه نـشکست ونریـخـت 
 

16.11.2010
آ لمان
محمد نعیم از المان

 

X

به اشتراک بگذارید

Share

نظر تانرا بنویسد

کامنت

محمد نعیم جوهر

نوشتن دیدگاه

دیدگاهی بنویسید

مطالب مرتبط

پر بیننده ترین مقالات

مجلات و کتب

پیوند با کانال جام غور در یوتوب

دریکی از روزهای پرحادثه ی روزگار که آفتاب از سوراخ ابر های کم پشت به دره می تابید وتابش اشعه ی زرین آفتاب شاخ وبرگ درختان را طلایی جلوه میداد وبر زیبایی های برگ ریزان پاییز میافزود .دره تنگ وکوه ها به ما نزدیکتر بود .راه همه ریگزار وکم عرض بود ،آبادی ها همه به یگدیگر شبیه،بام ها گلی ودیوار ها سنگی وآلونک های ایلاقی از زیر برگ وشاخ درختان سرکشیده بود در چنین روزی من به باغ (کنداخ )که در کناره ی شمالی رود مرغاب از شرق به غرب افتاده رسیدم .سکوت عجیبی بر باغ بال گسترده بود . باغ نشینان (کنداخ ) را رسم است که بادمیدن بهار به این باغ وسیع بساط کشی میکنند وآلونک های از نی وگل وسنگ میسازند وزیر درختان تنومند تخت وصفه برای استراحت میسازند وبه باغ اندرون بر سایه گاه می نشینند وچون مهمان از راه رسد بر صفه می نشیند وخوان می نهند سخت بزرگ از توت وزرد آلو وسایر اطمعه واشربه و خوشی ونشاط بر شاخساران وبه دره می پیچد .تا اول قوس این بساط واین باغ گرم است بعد به قشلاق زمستانی کوچ میکنند وزمستان را به خوشی به امید بهار دیگر میگذرانند . وکیل ۲۹عقرب ۱۴۰۳ چهارسده #ولایت_غور #باغ_کنداخ #چارسده #پاییز_افغانستان #موسیقی_محلی #زندگی_روستایی #طبیعت_افغانستان #دره_مرغاب #گلابی_و_توت #زندگی_کشاورزی #GhorProvince #KhandakhGarden #Chaharsada #AutumnInAfghanistan #LocalLife #RuralAfghanistan #MurghabValley #AfghanNature #TraditionalVillageLife
This error message is only visible to WordPress admins

Reconnect to YouTube to show this feed.

To create a new feed, first connect to YouTube using the "Connect to YouTube to Create a Feed" button on the settings page and connect any account.

گزارشات و مصاحبه ها