آرشیف

2014-12-13

نجم الدین الهام

مثنوي پائيزي تقديم به خوانندگان جام غور

بـهـــار شـــد، پـــائـيـــز آمـــد اي وطـنــدار
وطـــن مـــاند بـــه چــوب و حـلـقـــهء دار
 
هـمـــه هــرســـو شـــــده، آواره گـشــتــه
وطــــن جـــاي خـــون و خُـمـپــاره گـشـت
 
هــــــواي كـشــــورم غـمـنــــاك افـــتــــاد
هـــــزاران نـــو جـوان در خـــاك افـتـــاد
 
زدســت دشـمــن گـمـنــــام و گـــمــــــراه
هــــزاران هـمــوطـن در گـــور، اي واه!
 
بـيـــا اي لـعــنـــتـــي! جــــــلاد ايــــن دار
زخــــون كـــودكـــان دسـتـــت نـگــهـــدار
 
تــــرا در اشــــك هــر بـيـچـــاره سـوگـنـد
تـــرا در قـلــــب هـــاي پـــاره ســـوگــنــد
 
تـــرا در مــــادري كـــو كــــور گـشــتـــه
ز فـــرزنـــدش كــه او در گـــور گـشـتــه
 
بــه ديـنـــت چــون بـرايـش در نـبـــــردي
بـبـيـــن در حـق ايـــن مـلـت چـه كـردي؟
 
قـســـم بـــر آن خــــدايـــت اي بـــــــرادر
نـكــن از خــون ايـن مـلـت زمـيـــن تـــر
 
چــــرا بـيـهــوده بـا ايـن قـوم خــوانــــم؟
كـجـــا ايـــن قـــوم مـيـــدانــــد زبـــانـــم
 
خــــدائـــي دســــت مـيــــدادي بـــرايــــم
اگـــر روزي چــو مـيـشـنـيـــدي صـدايـم
 
بـيــا اي هـمـوطـــن مــا سـوگـــواريـــم
سـيـاه پـوشـيـم، بـه يك كـشتي سـواريم
 
(بـخـوان شـعـر مرا هـمـفـكـر وهـمـراه
بــخـــوان شـعـر مـرا بـا حـسـرت و آه)
 
بـخـــوان شـعـــر مـــرا اي نـســل فـردا
بـــــه آواز بـلـنـــد ايـنــجـــا و هــر جــا
 
بـخــوان درگـــوش آن اشـراف مـيـهن
سـيـــاه شــد آسـمـــان صـاف مــيـهــن
 
اگــر ايـن خــاك را ويــرانـــه كــــردي
قـضـاوت كـن كـه بـا مـلـت چه كردي؟
 
از آن خـورشـيـد و آن بـوم خـراسـان
كـنـون داريـــم در كـــف آه و افـغـــان
 
 
نجم الدين (الهام)
پونه تاريخ:2012-1-20