X

آرشیف

مثنوي پائيزي تقديم به خوانندگان جام غور
دسامبر 13, 2014

نجم الدین الهام

دنبال کردن نویسنده

بـهـــار شـــد، پـــائـيـــز آمـــد اي وطـنــدار
وطـــن مـــاند بـــه چــوب و حـلـقـــهء دار
 
هـمـــه هــرســـو شـــــده، آواره گـشــتــه
وطــــن جـــاي خـــون و خُـمـپــاره گـشـت
 
هــــــواي كـشــــورم غـمـنــــاك افـــتــــاد
هـــــزاران نـــو جـوان در خـــاك افـتـــاد
 
زدســت دشـمــن گـمـنــــام و گـــمــــــراه
هــــزاران هـمــوطـن در گـــور، اي واه!
 
بـيـــا اي لـعــنـــتـــي! جــــــلاد ايــــن دار
زخــــون كـــودكـــان دسـتـــت نـگــهـــدار
 
تــــرا در اشــــك هــر بـيـچـــاره سـوگـنـد
تـــرا در قـلــــب هـــاي پـــاره ســـوگــنــد
 
تـــرا در مــــادري كـــو كــــور گـشــتـــه
ز فـــرزنـــدش كــه او در گـــور گـشـتــه
 
بــه ديـنـــت چــون بـرايـش در نـبـــــردي
بـبـيـــن در حـق ايـــن مـلـت چـه كـردي؟
 
قـســـم بـــر آن خــــدايـــت اي بـــــــرادر
نـكــن از خــون ايـن مـلـت زمـيـــن تـــر
 
چــــرا بـيـهــوده بـا ايـن قـوم خــوانــــم؟
كـجـــا ايـــن قـــوم مـيـــدانــــد زبـــانـــم
 
خــــدائـــي دســــت مـيــــدادي بـــرايــــم
اگـــر روزي چــو مـيـشـنـيـــدي صـدايـم
 
بـيــا اي هـمـوطـــن مــا سـوگـــواريـــم
سـيـاه پـوشـيـم، بـه يك كـشتي سـواريم
 
(بـخـوان شـعـر مرا هـمـفـكـر وهـمـراه
بــخـــوان شـعـر مـرا بـا حـسـرت و آه)
 
بـخـــوان شـعـــر مـــرا اي نـســل فـردا
بـــــه آواز بـلـنـــد ايـنــجـــا و هــر جــا
 
بـخــوان درگـــوش آن اشـراف مـيـهن
سـيـــاه شــد آسـمـــان صـاف مــيـهــن
 
اگــر ايـن خــاك را ويــرانـــه كــــردي
قـضـاوت كـن كـه بـا مـلـت چه كردي؟
 
از آن خـورشـيـد و آن بـوم خـراسـان
كـنـون داريـــم در كـــف آه و افـغـــان
 
 
نجم الدين (الهام)
پونه تاريخ:2012-1-20
 

X

به اشتراک بگذارید

Share

نظر تانرا بنویسد

کامنت

نجم الدین الهام

نوشتن دیدگاه

دیدگاهی بنویسید

مطالب مرتبط

پر بیننده ترین مقالات

مجلات و کتب

پیوند با کانال جام غور در یوتوب

دریکی از روزهای پرحادثه ی روزگار که آفتاب از سوراخ ابر های کم پشت به دره می تابید وتابش اشعه ی زرین آفتاب شاخ وبرگ درختان را طلایی جلوه میداد وبر زیبایی های برگ ریزان پاییز میافزود .دره تنگ وکوه ها به ما نزدیکتر بود .راه همه ریگزار وکم عرض بود ،آبادی ها همه به یگدیگر شبیه،بام ها گلی ودیوار ها سنگی وآلونک های ایلاقی از زیر برگ وشاخ درختان سرکشیده بود در چنین روزی من به باغ (کنداخ )که در کناره ی شمالی رود مرغاب از شرق به غرب افتاده رسیدم .سکوت عجیبی بر باغ بال گسترده بود . باغ نشینان (کنداخ ) را رسم است که بادمیدن بهار به این باغ وسیع بساط کشی میکنند وآلونک های از نی وگل وسنگ میسازند وزیر درختان تنومند تخت وصفه برای استراحت میسازند وبه باغ اندرون بر سایه گاه می نشینند وچون مهمان از راه رسد بر صفه می نشیند وخوان می نهند سخت بزرگ از توت وزرد آلو وسایر اطمعه واشربه و خوشی ونشاط بر شاخساران وبه دره می پیچد .تا اول قوس این بساط واین باغ گرم است بعد به قشلاق زمستانی کوچ میکنند وزمستان را به خوشی به امید بهار دیگر میگذرانند . وکیل ۲۹عقرب ۱۴۰۳ چهارسده #ولایت_غور #باغ_کنداخ #چارسده #پاییز_افغانستان #موسیقی_محلی #زندگی_روستایی #طبیعت_افغانستان #دره_مرغاب #گلابی_و_توت #زندگی_کشاورزی #GhorProvince #KhandakhGarden #Chaharsada #AutumnInAfghanistan #LocalLife #RuralAfghanistan #MurghabValley #AfghanNature #TraditionalVillageLife
This error message is only visible to WordPress admins

Reconnect to YouTube to show this feed.

To create a new feed, first connect to YouTube using the "Connect to YouTube to Create a Feed" button on the settings page and connect any account.

گزارشات و مصاحبه ها