آرشیف

در سفره ء کریم و به مهمانیی خــدا
دعوت ز جمله شاه و گــدا کرد ماه نو

عاشور عشق در دل ویرانه بر فروخت
یــاد از شهیــد کــر و بلا کــرد ماه نو

از لیل قدر جام جهانبین به هدیه داد
ترسیــــــم خط راه هدا کــرد مــاه نو

قلبی کــه خسته بود ز فرط غــم گناه
دادش شفا و معجزه ها کــــرد ماه نو

مرحم به قلبهای دل افسرده گان نهاد
زیــبا رخ مســـا و صبــــا کرد ماه نو

زنگار غم ز لوح عملنامه ها بشست
صیقل نمود و نیک و صفا کرد ماه نو

بیرون کشید معــجز حق از لفــافه ها
ختــــم کـــلام و بـــزم دعــا کرد ماه نو

تاریک خانهء که قــدم انــــدران نهاد
آذین بـند نــــور و ضیـــا کرد مــاه نو

امســـــــال از محــبت خــــلاق لایزال
در شهر شمس جلوه بما کرد ماه نو

تبریز را به برکت اخلاص مــــولوی
شهر خیال و خواطره ها کرد ماه نو

اندر دیار معصیت منــــــکران نرفت
رو بر گرفت و شرم و حیا کرد ماه نو